Το μεγάλο και μαζικό έγκλημα στα Τέμπη έφερε στην επιφάνεια με αυτόν τον τραγικό τρόπο τις κεντρικές πτυχές του σημερινού κόσμου. Ενός κόσμου που συγκροτείται γύρω από το πρόταγμα του κέρδους και της ισχύος που το συμπληρώνει. Η σύγχρονη εξουσία, έχοντας ως κορωνίδα το “όλα πωλούνται και όλα αγοράζονται”, κοστολογεί τη ζωή και τον θάνατο με βάση τη ζημία και το όφελος. Κάνοντας τους ισολογισμούς της θεσμοθετεί προστατευτικούς θεσμούς και κανόνες ασυλίας, εκποιεί δημόσιες περιουσίες, λεηλατεί τη φύση, εξαγοράζει συνειδήσεις, ποινικοποιεί αντιστάσεις. Γι’ αυτήν το νόημα της ζωής είναι η υποταγή, η ενσωμάτωση και η εκποίηση της με ένα πλήθος θέσεων, εμπορεύσιμων ιδεών, πραγμάτων και εμπειριών. Η αντιστροφή της πραγματικότητας προβάλλει ως η μόνη αλήθεια για να επισφραγιστεί μία άλλη αντιστροφή: δεν υπάρχουνε χάριν της ανοχής μας – υπάρχουμε χάριν της ανοχής τους. Όμως, αυτή η φύση και ο κυνισμός-αλαζονεία της εξουσίας δεν είναι κάποιο ειδικό, ελληνικό φαινόμενο.

Λίγα χιλιόμετρα από εδώ, από τον Νοέμβρη του 2024, η Σέρβικη κοινωνία και ο κρατικός μηχανισμός ταρακουνιούνται από τις μαζικές διαδηλώσεις, καταλήψεις κτηρίων και δράσεις που συμβαίνουν σε πόλεις της χώρας. Έπειτα από την κατάρρευση της οροφής ενός σιδηροδρομικού σταθμού με αποτέλεσμα την δολοφονία 15 ανθρώπων στο Νόβι Σαντ, η κοινωνία ξεχύθηκε στους δρόμους ασταμάτητα, διεκδικώντας το καθολικό και στοιχειώδη αίτημα για Δικαιοσύνη, όπως βλέπουμε συνέχεια να κυριαρχεί και στα δικά μας μέρη.

Γιατί ο κόσμος της εξουσίας που συγκαλύπτει κάθε λογής κρατικό έγκλημα, από τα καθημερινά pushbacks στο Αιγαίο και το μεγαλύτερο ναυάγιο στα ανοιχτά της Πύλου με πάνω από 600 πνιγμένους ανθρώπους μέχρι και αυτό στα Τέμπη κ.α., κι αυτές οι συνεχείς φωνές της κοινωνίας αποτελούν δύο διαφορετικούς κόσμους που αντιμάχονται. Κι αν ανοίγονται ορίζοντες για το ξεπέρασμα όλων αυτών των δεινών, είναι γιατί επιλέγουμε να μη σωπάσουμε ή να κοιτάξουμε μονάχα τη δουλειά μας. Κι εκεί ακριβώς στοχεύουν με όλες τις μεθοδεύσεις, τον αποπροσανατολισμό και τη συγκάλυψη που συντελείται. Αδιαμφισβήτητα, η Δικαιοσύνη μέσω των μαζικών, αδιαμεσολάβητων και ακηδεμόνευτων διαδηλώσεων, όπως της Κυριακής 26/01/2025, αποκτά ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά.

Μία δικαιοσύνη ανορθόγραφη όπως την γράψανε οι γονείς του δολοφονημένου Σαμπάνη από την αστυνομία, που αμφισβητεί την σημερινή θεσμική της πρακτική. Η δικαιοσύνη στους δρόμους είναι η κραυγή ενάντια στην γενικευμένη ασφυξία. Την ασφυξία της εξουσίας που έχει δημιουργήσει τείχη απροσπέλαστα και νομικά θωρακισμένα για τους από πάνω και μία γυμνή και αναλώσιμη ζωή για τους από κάτω. Όμως η δικαιοσύνη από μόνη της δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο της αδικίας. Δικαιοσύνη χωρίς ισότητα είναι δικαιοσύνη με ορθογραφία, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα αυτών που την ελέγχουν, την νομοθετούν και την εφαρμόζουν στην βάση της ανισότητας και της διαίρεσης. Ισότητα χωρίς αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια είναι ισότητα για την πάρτη μας, είναι ισότητα στην κατανάλωση και την υποταγή, χωρίς κοινωνικούς δεσμούς. Κοινωνικοί δεσμοί χωρίς νέους θεσμούς, χωρίς νέες μορφές οργάνωσης γρήγορα εκπίπτουν σε νέα δεσμά.

Ειδάλλως θα βρισκόμαστε συνεχώς αντιμέτωπες/οι με μικρές και μεγάλες τραγωδίες από το οργανωμένο έγκλημα ενός πολιτικού και οικονομικού συστήματος που αναπτύσσεται λεηλατώντας και αναλώνοντας ανθρώπους και φύση με τη δική μας ανοχή. Η ιδιαιτερότητα αυτού του συστήματος είναι πως έχει ανάγκη την ανοχή μας γιατί αυτή είναι το καύσιμο της εξουσίας του. Η αντίστασή μας και η άλλη προοπτική είναι το δικό μας οξυγόνο είναι η δική μας ανάσα που θα γειώνεται σε νέα εδάφη έξω από τη λογική του, για να μπορεί να έχει διάρκεια και εκτόπισμα. Η δικαίωση των δολοφονημένων αδερφών μας και η στήριξη των συγγενών τους είναι υπόθεση που μας αφορά όλους και όλες και ότι είναι να γίνει θα γίνει με τη δική μας αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια και την ενεργό παρουσία και τώρα και μέχρι την δίκη. Έχουμε στα χέρια μας την αντιφασιστική παρακαταθήκη από την οποία έχουμε πολλά να σκεφτούμε. Νομική δικαίωση χωρίς καταδίκη των υπευθύνων δεν μπορεί να υπάρξει. Σε ένα κρατικό/καπιταλιστικό έγκλημα υπεύθυνο είναι το ίδιο το κράτος και η εταιρεία και εδώ υπάρχουν ονόματα και διευθύνσεις και όχι ο τελευταίος ή ακόμα και ενδιάμεσος τροχός της αμάξης αυτού του εγκλήματος.

Τέλος ας έχουμε υπόψιν πώς οι δρόμοι όπως γεμίζουν έτσι και αδειάζουν. Δικό μας μέλημα είναι να μη συμβάλλουμε στην οπισθοχώρηση στον κατευνασμό και στην αυτοαναφορικότητα. Να διαχυθούμε μέσα σε αυτό το κοινωνικό ποτάμι όχι για να το εκφράσουμε ως άλλοι ειδήμονες και ειδικοί , αλλά για να εκφραστούμε και αυτό είναι πράγματι στο χέρι μας.

Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Δεν μιλάμε για μία κενή συνθηματολογία. Αλλά γι’ αυτό που έγινε επιτακτική ανάγκη και αποκτά όλο και περισσότερο νόημα στο σήμερα για να μη θρηνήσουμε άλλους/ες νεκρούς/ές. Διότι η ανάθεση των ζωών και των προβλημάτων που την περιβάλλουν πάντοτε θα οδηγούν σε “Τέμπη”.

Να σπάσουμε, επιτέλους, αυτόν τον κύκλο της Υποταγής.

Παρασκευή 28/02/25: – 11:00, Άγαλμα Βενιζέλου, Γενική Απεργία
(Σημείο συνάντησης κάτω από την παιδική χαρά)
22:30, Νέος Σιδηροδρομικός Σταθμός, Συγκέντρωση μνήμης των θυμάτων του κρατικού εγκλήματος στα Τέμπη

Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΣ

Σε μια παραλλαγή του κλασικού παραμυθιού του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, θα μπορούσαμε να παραλληλίσουμε τον συρφετό της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας με έναν υπερφίαλο και φαντασμένο βασιλιά, που τριγυρνά γυμνός στους δρόμους νομίζοντας ότι οι πάντες θαυμάζουν τα φανταστικά του ρούχα. Ο βασιλιάς είναι γυμνός και στην περίπτωσή μας πάντα γυμνός ήταν.

Μέχρι και πρόσφατα, με τη λαϊκή οργή να ξεχύνεται παντού στους δρόμους για την υπόθεση των Τεμπών με αφορμή τη διαρροή ορισμένων ηχητικών με τις τελευταίες στιγμές κάποιων από τους επιβάτες, ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας δεν φαινόταν ιδιαίτερα διατεθιμένο να αναγνωρίσει φωναχτά αυτή τη γύμνια.

Καταλυτικοί παράγοντες σε αυτή την αλλαγή του συλλογικού θυμικού υπήρξαν ουσιαστικά τρεις. Αρχικά, ο ακούραστος, ανυποχώρητος και αξιοπρεπής αγώνας των οικογενειών των θυμάτων, που δεν έχουν σταματήσει στιγμή εδώ και 2 χρόνια να προσπαθούν να συναρμολογήσουν το παζλ των ευθυνών του κράτους, της κυβέρνησης της ΝΔ και της εταιρίας Hellenic Train, κρατώντας το θέμα στην επικαιρότητα σε πείσμα όλων όσοι προσπαθούν να το θάψουν ή να το υποβαθμίσουν. Μαζί με τις οικογένειες, σταθερά από την πρώτη στιγμή στάθηκαν και στέκονται εκείνοι οι άνθρωποι που είδαν τον εαυτό τους στα καμένα και κατεστραμμένα βαγόνια, που αντιλήφθηκαν ευθύς εξ αρχής ότι στα Τέμπη δολοφονήθηκαν οι δικοί τους άνθρωποι.

Ο τελευταίος παράγοντας που υπήρξε εξίσου καταλυτικός ήταν η αλαζονία της εξουσίας, που διαρθρώνεται σε πολυεπίπεδα δίκτυα ακραίας διαφθοράς και που προσπάθησε από την πρώτη στιγμή να συγκαλύψει με κάθε τρόπο το έγκλημα των Τεμπών. Η συγκάλυψη ενορχηστρώθηκε από το κράτος, την κυβέρνηση της ΝΔ, την τοπική αυτοδιοίκηση, την εταιρία και διάφορους σκιώδεις παράγονες της ελληνικής βαλκανικής πραγματικότητας και βρήκε πρόσφορο έδαφος στα περισσότερα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, τα οποία ακολούθησαν πολιτικές ντιρεκτίβες για την παραπλάνηση της κοινής γνώμης. Αυτή η προσπάθεια συγκάλυψης έχει εξοργίσει πολύ κόσμο με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο έως αδύνατο να μαζευτεί πλέον από τα κυβερνητικά φυντάνια.

Οι διαχρονικές ελλείψεις στους σιδηροδρόμους, η ανυπαρξία τηλεδιοίκησης και άλλων συστημάτων ασφαλείας, το μπάζωμα, το περιεχόμενο και τα βαγόνια της εμπορικής αμαξοστοιχίας, είναι ζητήματα που ανέδειξαν και αναδεικνύουν σταθερά οι οικογένειες των θυμάτων και είναι αυτές οι οικογένειες, με τους δικούς τους διαύλους επικοινωνίας και με τη στήριξη του απλού κόσμου, που ενημερώνουν τους πάντες για το τι πραγματικά συμβαίνει, καθώς και για το ποιες ήταν οι σπασμωδικές κινήσεις της κυβέρνησης προκειμένου να θάψει το θέμα από την πρώτη μέρα. Μόνο από αυτές τις πηγές πληροφοριών μπορούμε να μάθουμε τι συνέβη και τι οδήγησε στα Τέμπη, αφού από το στόμα κανενός «αρμόδιου» δεν έχουμε ακούσει για τις πολλαπλές ελλείψεις στα συστήματα ασφαλείας, για την υποβάθμιση του σιδηροδρομικού δικτύου και των υποδομών του, για το ξεπούλημα των από καιρό υποβαθμισμένων δημόσιων μεταφορών σε ιδιωτικές εταιρίες, για την γενικότερη συνθήκη αδιαφορίας απέναντι στο ενδεχόμενο απώλειας ανθρώπινων ζωών μπροστά στην μεγιστοποίηση των κερδών. Σύμφωνα με τους «αρμόδιους» τύπου Καραμανλή, δεν ετίθετο καν θέμα ασφάλειας, μέχρι που ξαφνικά δυο τρένα συγκρούστηκαν μεταξύ τους μετωπικά εν έτει 2023, σκορπώντας τον θάνατο σε 57 ανυποψίαστους επιβάτες.

Δύο χρόνια μετά το κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, τα κυβερνητικά κωθώνια, και όλο το σύμπλεγμα συμφερόντων που ταΐζεται από αυτά, δεν κάνουν ούτε βήμα πίσω στο αφήγημά τους που αποδίδει πάντοτε τις ευθύνες σε μικρομεσαία στελέχη, έτοιμα να θυσιαστούν για το καλό των αφεντικών τους. Πέρα από τη στήριξη στις οικογένειες και στο απολύτως δίκαιο αίτημά τους για απονομή δικαιοσύνης και τη δεδομένη στήριξη όλων μας ενώπιον των δικαστηρίων όταν έρθει η ώρα, ένα κοινωνικό κίνημα με διάρκεια θα πρέπει να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης στην κοινωνία όχι μόνο για το ξεμπρόστιασμα των υπαίτιων αλλά και για το γκρέμισμά τους από τον θρόνο.

Είναι δύσκολο να φανταστούμε το τέλος ενός συστήματος και μίας πραγματικότητας όταν αυτή σερβίρει τον εαυτό της ως τη μοναδική ρεαλιστική λύση. Στην ιστορία των ανθρώπων, όμως, τίποτα δεν άλλαξε χωρίς την φαντασία και την ουτοπία. Ας φανταστούμε, λοιπόν, ότι έχουμε την δύναμη να επιβάλουμε εμείς την δικαιοσύνη που αυτοί κρατάνε στα χέρια τους σαν μαριονέτα που εκτελεί τις εντολές τους. Ας φανταστούμε ότι ζούμε σε μια κοινωνία όπου το χρήμα δεν είναι η κύρια αξία, αλλά προτεραιότητα αποτελούν οι ζωές των ανθρώπων (ανεξαρτήτου φυλής, φύλου, χρώματος και θρησκείας φυσικά). Ας φανταστούμε μία κοινωνία όπου οι συγκοινωνίες δεν είναι κρατικές ούτε ιδιωτικές, αλλά δημόσιες, υπόκεινται δηλαδή σε κοινωνικό έλεγχο και χρησιμοποιούνται σύμφωνα με τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες. Ας φανταστούμε και ας πράξουμε.

ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΞΥΓΟΝΟ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΝΑΠΝΟΗ
ΤΕΡΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ, 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 11.00 ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ

Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση

Την Κυριακή 7 Ιουλίου 2024, κατά τη διάρκεια της γενικής συνέλευσης των συμμετεχουσών/-όνταν στο Βαλκανικό Αναρχικό Φεστιβάλ Βιβλίου της Πρίστινα, έγινε η πρόταση το επόμενο BAB να πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη. Οι συλλογικότητες και τα άτομα από τη Θεσσαλονίκη που ήταν παρόντα ζήτησαν προθεσμία 10 ημερών για να απαντήσουν. Μετά από συνέλευση των συλλογικοτήτων της Θεσσαλονίκης που τα τελευταία χρόνια είχαν σταθερή σχέση με το BAB και το δίκτυο Balkan Solidarity, δόθηκε θετική απάντηση: το 17o Βαλκανικό Αναρχικό Φεστιβάλ Βιβλίου θα πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη, από την Πέμπτη 15 ως την Κυριακή 18 Μαΐου 2025. Αποφασίστηκε επίσης η οργανωτική συνέλευση να συγκροτηθεί μετά από κάλεσμα σε όλες τις συλλογικότητες της Θεσσαλονίκης, αλλά και σε συλλογικότητες από άλλες πόλεις (Αθήνα, Ιωάννινα) που επίσης είχαν σταθερή σχέση με το BAB και το δίκτυο Balkan Solidarity.1

Όπως συνήθως αναφέρεται στα καλέσματα στα διάφορα ΒΑΒ τα τελευταία χρόνια, το Βαλκανικό Αναρχι- κό Φεστιβάλ Βιβλίου δεν αφορούσε ποτέ μόνο τα βιβλία. Πάντα το αντιλαμβανόμασταν ως εργαλείο για την ενίσχυση των ομάδων, των οργανώσεων, των σχέσεων και των δικτύων μας σε τοπικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, ως έναν χώρο όπου ανταλλάσσουμε τις ιδέες μας, τις αναλύσεις και τα σχέδιά μας και επίσης φέρνουμε σε επαφή τις πρακτικές μας, τα μοντέλα οργάνωσης και τις εμπειρίες αγώνα, τη συμ- μετοχή μας στα κοινωνικά κινήματα και το μπόλιασμα των ιδεών μας σε αυτά. Έτσι, τον Σεπτέμβριο του 2024, σε κοινή συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη με όλες τις συλλογικότητες της πό- λης που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση που τους απευθύνθηκε για συμμετοχή στην οργανωτική συνέ- λευση, θέσαμε ως στόχο του ΒΑΒ2025 τη συνάντηση του μεγαλύτερου δυνατού αριθμού συντροφισσών και συντρόφων από όλα τα Βαλκάνια προκειμένου να συζητήσουμε με οργανωμένο τρόπο πάνω στις συμφωνίες και τις διαφωνίες μας και να προβούμε σε συγκεκριμένες προτάσεις για κοινούς αγώνες/ δράσεις. Συμφωνήσαμε να έχουμε ως αρχική ατζέντα για το BAB2025 τις κοινές θεματικές που συζη- τήθηκαν στα BAB της Λιουμπλιάνα και της Πρίστινα και ξεκίνησε η συγκρότηση των διαφόρων ομάδων εργασίας.

Συμφωνήσαμε επίσης η πρώτη κοινή μας δράση να είναι η συμμετοχή της Θεσσαλονίκης στις ημέρες αντιπολεμικής δράσης κατά του μιλιταρισμού και του εθνικισμού που είχαν αποφασιστεί στη συνέλευση του ΒΑΒ της Πρίστινα για το πρώτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου του 2024. Σε αυτό το πλαίσιο, πραγμα- τοποιήθηκε ανοιχτή εκδήλωση σε πλατεία εργατικής γειτονιάς της Θεσσαλονίκης με συμμετοχή αρνητή στράτευσης από το Τελ-Αβίβ και διαδήλωση στο κέντρο της πόλης, με κεντρικό σύνθημα «Πόλεμο στον πόλεμο».

1. Στοιχεία και στιγμές από την ιστορία του Βαλκανικού Αναρχικού Φεστιβάλ Βιβλίου υπάρχουν εδώ:

https://bab2025.espivblogs.net/history/

Για όσες/-ους/-α ενδιαφέρονται για αναλυτική παρουσίαση της ιστορίας του ΒΑΒ αλλά και των κινήσεων για δικτύωση των αναρχικών στα Βαλκάνια «πέρα από τα τείχη του εθνικισμού και του πολέμου», υπάρχει η σχετική οκτάγλωσση έκ- δοση «The Balkan Anarchist Network»: https://antipolitika.noblogs.org/books/balkan/

Κοινές θεματικές του BAB 2025

Η αρχική ατζέντα του ΒΑΒ2025 που συμφωνήθηκε τον Σεπτέμβρη του 2024 περιλαμβάνει τις ακόλουθες θεματικές, για τις οποίες συγκροτήθηκαν αντίστοιχες ομάδες εργασίας, με στόχο την προετοιμασία οργα- νωμένων συζητήσεων:

• Κεφάλαιο, κράτος, πόλεμος και αναρχικές απαντήσεις,

• Έμφυλη καταπίεση, αντίσταση στην πατριαρχία και αναρχο-κουήρ φεμινισμός,

• Σύνορα, μετανάστευση, αντίσταση στην «Ευρώπη-φρούριο»,

• «Κλιματική κρίση», καπιταλισμός και αγώνες για Γη και Ελευθερία,

• Αναρχικές/-οί/-ά κρατούμενες/-οί/-ά και αλληλεγγύη,

• Αναρχικές καταλήψεις και αυτόνομα κοινωνικά κέντρα,

• Αναρχικά μέσα ενημέρωσης, εκδοτικές υποδομές, κινηματικά αρχεία.

Μετά από πρόταση συλλογικοτήτων από Θεσσαλονίκη και Αθήνα, προστέθηκε επίσης η θεματική:

• Ελευθεριακή παιδεία / αυτομόρφωση.

Προφανώς ο κατάλογος είναι ανοιχτός στην προσθήκη και άλλων θεματικών. Επίσης, εκτός των κοινών θεματικών, θα υπάρχουν παρουσιάσεις, workshop, συναυλίες, εκθέσεις, προβολές, αθλητικές συναντήσεις/προπονήσεις και μια αντικαπιταλιστική, αντικρατική, διεθνιστική αντιπολεμική πορεία. Μπορείτε να στείλε τε τις προτάσεις σας στο: bab2025@riseup.net

Ομάδες συντονισμού και ομάδες εργασίας

Σε σχέση με τις θεματικές, κρίναμε ότι δεν θα ήταν παραγωγικό να επιχειρήσουμε να καταλήξουμε σε κοινά κείμενα-εισηγήσεις των αντίστοιχων υποομάδων της οργανωτικής συνέλευσης, στρογγυλεύοντας τοποθε- τήσεις με τρόπο που δεν θα έδινε τη δυνατότητα να εκφραστούν οι διαφορετικές προσεγγίσεις, ιδιαίτερα σε ζητήματα που γνωρίζουμε πως υπάρχουν διαφωνίες.

Εκτιμούμε ότι τα κοινά σημεία ανάλυσης και δράσης μπορούν να βρεθούν καλύτερα όταν αποτυπώνονται με σεβασμό και σαφήνεια τα σημεία διαφωνίας. Έτσι προτείνουμε τη δημιουργία ομάδων συντονισμού των διαφόρων θεματικών, που θα διασφαλίσουν:

α) ότι στις εκδηλώσεις θα παρουσιαστούν ευσύνοπτα, με σαφήνεια και ισότιμα όλες οι διαφορετικές πολιτικές προσεγγίσεις και με συμμετοχή εισηγητ(ρι)ών από όλα τα Βαλκάνια

β) ότι θα υπάρχει επαρκής χρόνος για συζήτηση,

γ) ότι οι βασικές τοποθετήσεις των εισηγητ(ρι)ών θα έχουν ήδη αναρτηθεί μεταφρασμένες στον ιστότοπο του ΒΑΒ2025 αρκετό καιρό πριν την πραγματοποίηση του Βαλκανικού Αναρχικού Φεστιβάλ Βιβλίου της Θεσσαλονίκης.

Εκτός από αυτές τις ομάδες συντονισμού έχουν δημιουργηθεί και αρκετές ομάδες εργασίας: φιλοξενίας, σίτισης, προσβασιμότητας, παιδικών δραστηριοτήτων, διαχείρισης ιστότοπου, μετάφρασης, γραφιστι- κής/εκτύπωσης, πολιτιστικών δραστηριοτήτων, info-point κ.ά. Επιπλέον, η οργανωτική συνέλευση επιθυ- μεί να συνδράμει σε περιπτώσεις όπου απαιτούται βίζες για τη μετακίνηση συμμετεχουσών/-όντων, όπως επίσης και να συνεισφέρει οικονομικά στη μετακίνηση συμμετεχουσών/-όντων.

Για περισσότερες πληροφορίες υπάρχει το e-mail επικοινωνίας bab2025@riseup.net, ενώ σταδιακά θα αποστέλλονται στη λίστα Balkan Solidarity τα αναλυτικά καλέσματα των ομάδων συντονισμού των πολιτικών θεματικών και οι ανακοινώσεις των ομάδων εργασίας, που θα αναρτώνται επίσης στον ιστότοπο

https://bab2025.espivblogs.net/

Σε αυτό το αρχικό κάλεσμα για το ΒΑΒ2025 περιλαμβάνουμε το γενικό πλαίσιο συζήτησης που προτείνεται από την αντίστοιχη ομάδα συντονισμού για την κάθε μία πολιτική θεματική:

Κεφάλαιο, κράτος, πόλεμος και αναρχικές απαντήσεις

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου ενώ ο πόλεμος κανονικοποιείται, δεν έχουμε καταφέρει να συγκρο- τήσουμε ένα διεθνιστικό, αντικαπιταλιστικό, αντιπολεμικό κίνημα. Η απουσία μιας συγκροτημένης και με διεθνή χαρακτήρα παρέμβασης του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού κινήματος ενάντια σε αυτό το δυστοπι- κό παρόν και μέλλον ίσως να οφείλεται στο ότι, όπως όλα δείχνουν, έχουμε μπει σε μια νέα εποχή, για την ερμηνεία της οποίας δεν επαρκούν τα εργαλεία του παρελθόντος: δεν είναι ούτε ο κόσμος του διπολισμού, ούτε ο κόσμος της δυτικής μονοκρατορίας που τον διαδέχτηκε, αλλά ένα υπό διαμόρφωση νέο παγκόσμιο σύστημα, που χτίζει αιματοβαμμένες ισορροπίες καταστρέφοντας ζωές, κοινωνίες και περιοχές ολόκλη- ρες, σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον κρίσεων και «κρίσεων».

Έμφυλη καταπίεση, αντίσταση στην πατριαρχία και αναρχο-κουήρ φεμινισμός

Αντιλαμβανόμαστε την πατριαρχία ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι του κράτους και του κεφαλαίου που όμως διατηρεί την σχετική αυτονομία του ως σύστημα εξουσίας στις ζωές μας. Τα τελευταία χρόνια το έμφυλο ζήτημα ορθώνεται και διεκδικεί την ορατότητά του στη δημόσια σφαίρα, καθώς τα καταγεγραμ- μένα περιστατικά έμφυλης βίας –από γυναικοκτονίες μέχρι επιθέσεις και δολοφονίες κουήρ υποκειμένων– αυξάνονται ραγδαία και καταφανώς, ενώ την ίδια στιγμή τα αναπαραγωγικά μας δικαιώματα μπαίνουν διαρκώς στο στόχαστρο κρατικών πολιτικών και θρησκευτικής ρητορικής. Όσο οι εθνικισμοί υψώνονται, πυροδοτείται άνοδος της κοινωνικής και θεσμικής συντηρητικοποίησης: τα σώματά μας υποβαθμίζονται είτε σε αντικείμενα βίαιης επιβολής, είτε σε μηχανές αναπαραγωγής για να ταΐσουν τις αδηφάγες ορέξεις του μιλιταρισμού και του πολέμου. Σε μια τέτοια συνθήκη, η ανάγκη για την συλλογικοποίηση των αγώνων και των προταγμάτων μας σε βαλκανικό επίπεδο υπερβαίνει τις ιδιαιτερότητες των εκάστοτε τοπικοτήτων και μας καλεί να συγκεράσουμε τις οπτικές μας και να συνθέσουμε τις δράσεις μας.

Σύνορα, μετανάστευση, αντίσταση στην «Ευρώπη-φρούριο»

Εδώ και αρκετό καιρό βλέπουμε ότι οι πολιτικές ενάντια στη μετανάστευση καταλαμβάνουν όλο και μεγα- λύτερο χώρο στη δημόσια συζήτηση. Η αντιμεταναστευτική ρητορική έχει τη δύναμη, όχι απλά να ανεβοκα- τεβάζει κυβερνήσεις, αλλά και να διαμορφώνει την κυρίαρχη αντίληψη για την αξία της ανθρώπινης ζωής. Καθώς τα κράτη επιδίδονται σε έναν λυσσαλέο ανταγωνισμό και οδηγούνται σε νέες πολεμικές συρράξεις, ο παραδοσιακός ρατσισμός της Ευρώπης-Φρούριο (δηλαδή οι πολιτικές της «ένταξης» των μεταναστ(ρι)ών ως υποτιμημένου εργατικού δυναμικού) μετατρέπεται σε πολιτικές απανθρωποποίησης και εξολόθρευσης. Την στιγμή που όλο και μεγαλύτερα κομμάτια των πληθυσμών κρίνονται ως αναλώσιμα, οφείλουμε ως κί- νημα να αναλύσουμε και να μιλήσουμε ενάντια στις πολιτικές αυτές, να αναπτύξουμε όλες τις δυνατότητες που υπάρχουν για κοινότητες αγώνα ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών.

«Κλιματική κρίση», καπιταλισμός και αγώνες για Γη και Ελευθερία

Η κλιματική κρίση που οφείλεται κυρίως σε ανθρωπογενή δράση αποτελεί πλέον ένα από τα σημαντικό- τερα προβλήματα της σύγχρονης εποχής, τα τελευταία χρόνια χαρακτηρίζονται από μία άνευ προηγουμένου λεηλασία των φυσικών πόρων από τους καπιταλιστικούς μηχανισμούς. Σε διάφορες γεωγραφίες των Βαλκανίων, όλο και πιο συχνά, όλο και πιο έντονα εμφανίζονται μεγάλης έκτασης καταστροφές. Βουνά καταπατώνται, δάση αποψιλώνονται, ποτάμια μπαζώνονται και έργα αποκτούν περιβαλλοντικές άδειες εν μία νυκτί, στο βωμό μιας δήθεν πράσινης ανάπτυξης. Ενάντια σε ένα μοντέλο συνεχούς ανάπτυξης και κερδοφορίας που δεν σέβεται τα οικοσυστήματα και τη ζωή στο σύνολό της, είναι περισσότερο από ανάγκη να θέσουμε τους δικούς μας όρους και τις δικές μας προτάσεις για μία ζωή που αξίζει να βιωθεί από όλες και από όλους με όρους ισότιμους και πραγματικά οικολογικούς.

Αναρχικές/-οί/-ά κρατούμενες/-οί/-ά και αλληλεγγύη

Η αλληλεγγύη με όσους/όσες/όσα φυλακίζονται για την πολιτική τους δράση ή και ταυτότητα ως καθήκον όλων μας. Πρακτικές στήριξης των πολιτικών κρατουμένων στα Βαλκάνια και αντιμετώπιση των οργανωτικών ελλείψεων.

Αναρχικές καταλήψεις και αυτόνομα κοινωνικά κέντρα

Μέσα στη συγκυρία της καπιταλιστικής κρίσης και της έντονης καταστολής, βλέπουμε τις πόλεις μας να τουριστικοποιούνται όλο και περισσότερο και να χωράνε μόνο τις δραστηριότητες που διαμεσολαβούνται από τα εμπορεύματα και το κέρδος. Σ’ αυτή τη συνθήκη περίφραξης του δημόσιου χώρου και του εκτοπισμού μας από τις πόλεις, εντάσσονται οι εκκενώσεις των καταλήψεων και οι αυξανόμενες δυσκολίες για την εξασφάλιση των υλικών όρων ύπαρξης των κοινωνικών κέντρων. Η ύπαρξη των καταλήψεων και των κοινωνικών κέντρων όμως, είναι σημαντική για το χτίσιμο σχέσεων αλληλεγγύης ανάμεσα στους ανθρώπους που προσπαθούν να ανασάνουν σε έναν ασφυκτικό κόσμο. Σ’ αυτό το πλαίσιο, θεωρούμε απαραίτητη τη συνάντηση και την ανταλλαγή εμπειριών και σκεπτικών μεταξύ αυτών των εγχειρημάτων καθώς και την προοπτική δικτύωσης γύρω από την ανάγκη αλληλοστήριξης.

Αναρχικά μέσα ενημέρωσης, εκδοτικές υποδομές, κινηματικά αρχεία

Στην παρούσα συγκυρία της πολύπλευρης καπιταλιστικής κρίσης και έντονης καταστολής, η ύπαρξη και η ενίσχυση των κινηματικών (αναρχικών, αντιεξουσιαστικων, αυτοοργανωμένων) υποδομών είναι εξαιρετικά σημαντική. Πιο συγκεκριμένα, σκοπός του ΒΑΒ2025 είναι η ανάδειξη και η υποστήριξη εκδοτικών εγχειρημάτων, κινηματικών τυπογραφείων, μέσων αντιπληροφόρησης, κινηματικών αρχείων, αυτοοργανωμένων ραδιοφώνων, καθώς και ψηφιακών υποδομών και hacklabs απ’ τις βαλκανικές γεωγραφίες.

Ελευθεριακή παιδεία / αυτομόρφωση

Σε μια καπιταλιστική, πατριαρχική, ρατσιστική κοινωνία, παιδιά Ρομά, προσφύγισσες και μετανάστ(ρι)ες περιθωριοποιουνται και αποκλείονται από το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα. Αναγνωρίζουμε την αυτονομία των παιδιών και της παιδικής ηλικίας και άρα συνυπάρχουμε και συνομιλούμε δομώντας ισότιμες σχέσεις, χτίζοντας και αναπαράγοντας τη συλλογική κουλτούρα με βάση την οποία θέλουμε να ζήσουμε. Θεωρούμε απαραίτητη τη δικτύωση και την ανταλλαγή εμπειριών πάνω στην αυτοοργάνωση και τη δημιουργία δομών σχετικά με την παιδεία, τόσο σε ό,τι αφορά τις παιδικές ηλικίες όσο και την αυτομόρφωση των ενηλίκων.

Το ΒΑΒ2025 δεν είναι μόνο 4 ημέρες μέσα στον Μάη του 2025, αλλά μια διαδικασία!

Στην εποχή μας, το κράτος καταργεί μονομερώς το κοινωνικό συμβόλαιο και αποσύρεται από τις υποτιθέμενες υποχρεώσεις του προς την κοινωνία, περιοριζόμενο στον ρόλο της καταστολής και της απροκάλυπτης εξυπηρέτησης των συμφερόντων της αγοράς. Ο κοινοβουλευτισμός, ως υποτιθέμενος τρόπος πίεσης προ- κειμένου να αποκτηθούν νέες κοινωνικές παροχές ή για την υπεράσπιση των παλαιότερων κοινωνικών και ταξικών κατακτήσεων, έχει ολοφάνερα φάει τα ψωμιά του, εφόσον οι εξουσίες στις μέρες μας βασίζουν την αναπαραγωγή τους στον φόβο και όχι σε υποσχέσεις για ένα καλύτερο μέλλον. Το παγκόσμιο σύστημα εκμετάλλευσης φαίνεται διατεθειμένο να εμπλακεί σε μια ατελείωτη σειρά εμπόλεμων συρράξεων, ανα- ζητώντας, μέσα από την καταστροφή, μια νέα ισορροπία, καθώς και το ξεμπλοκάρισμα της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Και όλα αυτά, ενώ υπάρχουν προφανή σημάδια μιας πραγματικής κρίσης, της περιβαλλοντικής, η οποία επισκιάζει όλες τις υπόλοιπες αλλεπάλληλες «κρίσεις» των τελευταίων ετών.

Η αυτοοργάνωση πλέον προβάλει όχι ως σύνθημα, αλλά ως κοινωνική αναγκαιότητα. Οι επόμενοι μήνες, μέχρι την πραγματοποίηση του Βαλκανικού Αναρχικού Φεστιβάλ Βιβλίου της Θεσσαλονίκης, είναι ένα ανοιχτό στοίχημα, μια κοινή διαδικασία συντροφικής ζύμωσης και από κοινού δημιουργίας ενός τόπου συνάντησης με στόχο την οργάνωση της αλληλεγγύης, των αντιστάσεων και των αγώνων. Ενός τόπου, όπου η διαφωνία θα αντιμετωπίζεται με συντροφικότητα και διάθεση αμοιβαίας κατανόησης, όπου θα μοιραστού- με και θα συνθέσουμε, όπου ο πλούτος, η ομορφιά και η ζωντάνια των αναρχικών ιδεών και πρακτικών θα διαλύσουν τη μιζέρια, τη μισαλλοδοξία και την απανθρωπιά. Χίλια μαύρα ρόδα ενάντια στην παραίτηση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.

Ένα παλιό σύνθημα έλεγε «να αγωνιστούμε για το αδύνατο, προτού βρεθούμε αντιμέτωποι με το αδι- ανόητο». Σήμερα, που το αδιανόητο είναι ήδη εδώ, η ουτοπία δεν φαντάζει πλέον ως αδύνατη, αλλά ως η μόνη ρεαλιστική επιλογή.

Στο επόμενο χρονικό διάστημα θα δημοσιοποιηθούν τα αναλυτικά καλέσματα των ομάδων συντονισμού των πολιτικών θεματικών, καθώς και πληροφορίες για τις οργανωτικές διαδικασίες και τις ομάδες εργασίας.

Οργανωτική συνέλευση ΒΑΒ2025, Δεκέμβριος 2024

Μπορείτε να κατεβάσετε το κάλεσμα ΕΔΩ

Επικοινωνία

Ιστοσελίδα του φεστιβάλ : https://bab2025.espivblogs.net/

email: bab2025[at]riseup[dot]net

Instagrma :https://www.instagram.com/balkan_anarchist_bookfair2025/

Συγκέντρωση-Πορεία, ενάντια στης φύσης τη λεηλασία (Τετάρτη 11 Δεκέμβρη, 6.30μ.μ, Θησείο)

ΑΓΡΑΦΑ: ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Στο ερώτημα ενέργεια γιατί και για ποιόν ο ελληνικός νεοφιλελευθερισμός έχει έτοιμη την εφιαλτική του απάντηση. Λεηλασία και καταστολή. Όλα για την κερδοσκοπική δυστοπία παραμερίζοντας την τοπική κοινωνία τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις τους «ύποπτους» δασάρχες, τεμαχίζοντας τη φύση όπως ακριβώς κάνει και για την κοινωνία. Λεηλασία και καταστολή.

Στα Άγραφα σχεδιάζεται η δημιουργία 44 αιολικών πάρκων με την εγκατάσταση 575 ανεμογεννητριών ικανές να συνεισφέρουν στα κέρδη των επενδυτών μερικά επιδοτούμενα εκατομμύρια ευρώ από τα χρήματα όλων για την πώληση ηλεκτρικού ρεύματος. Ήδη σε δύο οροπέδια της περιοχής των Αγράφων εγκρίθηκε η εγκατάσταση 40 ανεμογεννητριών σε υψόμετρο 1500 μέτρων και άνω. Την καταστροφή της βιοποικιλότητας των βιότοπων και μάλιστα στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης όπως ονομάζουν την επενδυτική δραστηριότητα γύρω από τις ανεμογεννήτριες η εγκατάσταση των οποίων απαιτεί καταστροφή του υπάρχοντος τοπίου αλλά και του βιοαποθέματος. Έχουν εγκαταστήσει σε όλη την ηπειρωτική και νησιώτικη χώρα ανεμογεννήτριες και συνεχίζουν χωρίς καμιά προδιαγραφεί χωρίς κανένα όριο. Μα αυτό δεν κάνουν και με τις εξορύξεις χρυσού στην Χαλκιδική τις εξορύξεις Βωξίτη στην Γκιώνα και στον Παρνασσό με την προαναγγελλόμενη εκτροπή του Αχελώου, και με τον τεμαχισμό της Ηπείρου αλλά και άλλων περιοχών σε οικόπεδα εξόρυξης υδρογονανθράκων.

Λεηλασία και κερδοσκοπία η κανονικότητα του νεοφιλελευθερου κρατισμού. Η παγκόσμια ενεργειακή κρίση δημιουργείται και βαδίζει χέρι-χέρι με τις λογικές της προόδου και της ανάπτυξης. Το φαντασιακό της αδιάκοπης μεγέθυνσης της παραγωγής, της υπερκατανάλωσης, της μεγάλης κλίμακας του κράτους και του πολυεθνικού κεφαλαίου απέναντι στη δημοκρατική διαχείριση της κοινότητας αποτελούν συνιστώσες και προβλήματα που δεν μπορούν να κατανοηθούν εκτός της ιδεολογίας της συνεχούς ανάπτυξης. Για εμάς, ο στοχασμός πάνω στο ενεργειακό ζήτημα θα πρέπει να είναι κατ’ εξοχήν πολιτικός. Σε αντίθεση με τις αντιλήψεις της αριστεράς περί κρατικού σχεδιασμού και παραγωγισμού, θεωρούμε ως άξονες για μια συνεπή απάντηση στις ενεργειακές προκλήσεις την αποκέντρωση, την απομεγέθυνση και την αυτοδιεύθυνση.

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ

Η εμπειρία των μεγάλων κινημάτων του πρόσφατου παρελθόντος για την υπεράσπιση των κοινών αγαθών δείχνει ότι ο μόνος τρόπος για να είναι αποτελεσματικά είναι να οργανώνονται με αμεσοδημοκρατικό, ισότιμο τρόπο και να περιλαμβάνουν στο λόγο τους την κριτική στη λογική της ανάπτυξης και της υπερεκμετάλλευσης των φυσικών πόρων. Πέρα απ’ όλα τα άλλα, το ζήτημα της διαχείρισης των φυσικών πόρων είναι ένα ζήτημα δημοκρατίας και κοινωνικού ελέγχου. Οφείλουμε να μην παραβλέπουμε αυτή την οπτική, ενισχύοντας πρακτικές αποκέντρωσης και έμφασης στην τοπικότητα του ενεργειακού σχεδιασμού, υποστηρίζοντας την αξία προτάσεων αυτοπεριορισμού και εξοικονόμησης ενέργειας.

Το φράγμα της Μεσοχώρας, οι εξορύξεις στα παρθένα εδάφη της Ηπείρου, οι κινεζικές επενδύσεις στο λιγνίτη και οι ανεμογεννήτριες στις κορυφές των Αγράφων αποτελούν μέρη ενός συνολικού, καταστροφικού σχεδιασμού για τις κοινωνίες και το περιβάλλον κι έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται.

·ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΑΓΡΑΦΑ ΧΩΡΙΣ ΑΙΟΛΙΚΑ
·ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΛΟΓΙΚΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
·ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ-ΤΟΠΙΚΕΣ ΑΥΤΟΘΕΣΜΙΣΕΙΣ

Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας