Την Πέμπτη 21/12 φιλοξενούμε το ντοκιμαντέρ «Αστυνομική Βία και Ψυχικό Τραύμα». Το ντοκιμαντέρ αυτό συνομιλεί με τη ρωγμή που αφήνει το ψυχικό τραύμα της αστυνομικής βίας μέσα από τις ιστορίες που συντάραξαν την ελληνική κοινωνία.

Οι οικογένειες του Κώστα Φραγκούλη και του Νίκου Σαμπάνη οι οποίοι εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από ένστολους της ΕΛΑΣ, ο πατέρας του Βασίλη Μάγγου που βασανίστηκε από τις αστυνομικές αρχές στον Βόλο καθώς και επιζώντες από την αστυνομική αυθαιρεσία καταθέτουν το βίωμα, το πένθος τους και την ανάγκη για απόδοση δικαιοσύνης.

Στη διαδρομή της εξιστόρησης της μνήμης τους, πλαισιώνονται από επιστήμονες που φωτίζουν πολύπλευρα τις πτυχές του τραύματος στο οποίο υποβλήθηκαν βίαια.

Θα ακολουθήσει συζήτηση με τη δημιουργό του ντοκιμαντέρ, τη δημοσιογράφο Χρύσα Λύκου, τον Ούτσε Οκόμπα και τον Γιώργο Μ. Ο Ούτσε, είναι γείτονας, αφρικανικής καταγωγής, τυφλός μετανάστης που έχει δεχθεί κατ’ εξακολούθηση εξευτελιστική και βίαιη μεταχείριση από τους βασανιστές της ΔΕΛΤΑ. Ο Γιώργος είναι σύντροφος, συλληφθείς της αντιφασιστικής μοτοπορείας στις 30/9/2012, που είχε δεχθεί την επίθεση της αστυνομίας, η οποία προχωρησε σε πολλές συλλήψεις και σε βασανισμούς των συλληφθέντων.

Στην προβολή και στην κουβέντα που θα ακολουθήσει, θα παρευρεθεί και ο κος Γιάννης Μάγγος.

Η ιστορία του Ούτσε Οκόμπα έτσι όπως την κατέγραψε το Copwatch.gr.

Tο τελευταίο διάστημα, τα μάτια όλου του κόσμου, μαζί και τα δικά μας, είναι στραμμένα στην Παλαιστίνη και σε όσα δραματικά συμβαίνουν εκεί. Ως σύμπτωμα των ημερών μας, ερχόμαστε συνεχώς σε επαφή με εικόνες καταστροφής, βομβαρδισμένες πόλεις, τραυματισμένους ανθρώπους, παιδιά να κλαίνε, ένοπλους να ρίχνουν στο ψαχνό καθώς σκρολλαρουμε στο ίντερνετ, στο καναπέ, στο λεωφορείο ή στην τουαλέτα μας.

Και έτσι, καθώς το αίμα ξεχειλίζει απ’ την οθόνη μας και εμείς μπουκώνουμε θάνατο, δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι αυτά συμβαίνουν σε αληθινές πόλεις και πραγματικούς ανθρώπους σαν εμάς. Μάλλον, έτσι θέλουν να μας πείσουν οι υπεύθυνοι αυτής της κατάστασης, αποτυπώνοντας την Παλαιστίνη ως μια αποθήκη τρομοκρατών και παράπλευρων απωλειών.

Το τι συμβαίνει πραγματικά εκεί, πως βιώνει και πως διαμορφώνεται από αυτή την μακρόχρονη συνθήκη η παλαιστινιακή κοινωνία, είναι μάλλον αδύνατο να το συνειδητοποιήσουμε απ την θέση μας. Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ακούσουμε τους ίδιους και τις ιστορίες που έχουν να πουν.

Ο κινηματογράφος ανέκαθεν υπήρξε ως ένα μέσο που οι άνθρωποι διηγούνται ιστορίες, μεταφέρουν καταστάσεις οπτικοποιούν τις αντιφάσεις των κοινωνιών και το περιεχόμενο των ψυχών τους. Έτσι, και το σινεμά απ’ την Παλαιστίνη αποτελεί τρόπο και μέσο για τα ίδια τα υποκείμενα να εκφράσουν όλα αυτά που ζουν και βλέπουν γύρω τους, στην γλώσσα τους, με τους ανθρώπους τους, στους δρόμους των πόλεων τους σε μία κοινή όμως γλώσσα που όλοι μπορούμε να καταλάβουμε, ώστε να ταξιδέψει παντού και να μας φτάσει.

Γι’ αυτό, παρουσιάζουμε αυτό το κινηματογραφικό αφιέρωμα με ταινίες παλαιστίνιων δημιουργών, για να βρεθούμε συλλογικά, να παρακολουθήσουμε διαφορετικές ιστορίες με κοινούς παρανομαστές, για ένα μέρος που το γυροφέρνει ο θάνατος αλλά έχει ακόμη ζωή με φιλίες, έρωτες και γέλια.

Πρόγραμμα προβολών :

• Τετάρτη 1/11 – Tel Aviv on fire 
• Δευτέρα 6/11 – Paradise now
• Δευτέρα 13/11 – Gaza mon amour 
• Δευτέρα 20/11 – Omar

Σας περιμένουμε στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Αλιμούρα.

Τετάρτη 12/7: Llévate mis amores

Κάποιες γυναίκες της κοινότητας La Patrona στο Μεξικό καθημερινά μαγειρεύουν και στη συνέχεια ρίχνουν μερίδες φαγητού στους ανθρώπους που κρέμονται από το τρένο που έχει γίνει γνωστό ως La Bestia (Το Θηρίο), το οποίο διασχίζει ολόκληρο το Μεξικό με τελικό σταθμό τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Mεξικό, 2015, Διάρκεια 90’, Σκηνοθεσία: Arturo González Villaseñor

Μετά την προβολή συζητάμε με μέλη από τις κοινωνικές κουζίνες «El Chef» και «Mano Aperta».

Τετάρτη 19/7: !Las Sandinistas!

To ντοκιμαντέρ αποκαλύπτει τις άγνωστες ιστορίες των γυναικών που έσπασαν τα εμπόδια για να ηγηθούν της μάχης και της κοινωνικής μεταρρύθμισης κατά τη διάρκεια της Επανάστασης των Σαντινίστας στη Νικαράγουα το 1979 και του επακόλουθου πολέμου με τους Contras που υποστηρίχθηκε από τις ΗΠΑ. Οι ίδιες γυναίκες συνεχίζουν να μάχονται ως ηγέτιδες στον αγώνα ενάντια στην καταστολή της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων των γυναικών από την παρούσα κυβέρνηση.

Νικαράγουα, 2018, Διάρκεια 96’, Σκηνοθεσία Jenny Murray

Τετάρτη 26/7: Νόμιμη Αυτοάμυνα (2017)

Το ντοκιμαντέρ-ταινία αφηγείται τις ιστορίες τριών γυναικών, οι οποίες, όπως πολλές άλλες, υπέστησαν συνεχείς φυσικές ή σεξουαλικές επιθέσεις εκ μέρους των συζύγων ή συντρόφων τους. Οι τρεις αυτές γυναίκες, αντί να καταλήξουν οι ίδιες δολοφονημένες, αντέδρασαν σκοτώνοντας τον κακοποιητή, προκειμένου να επιβιώσουν. Κατηγορούμενες για ανθρωποκτονία, βρίσκονται αντιμέτωπες με τη δικαιοσύνη, την κοινωνία και τον ίδιο τους τον εαυτό, ενώ παράλληλα προσπαθούν να ξαναχτίσουν τη ζωή τους.

Βραζιλία, 2017, Διάρκεια: 75’, Σκηνοθεσία: Susana Lira

Μετά την προβολή συζητάμε με τη Μαρία Λούκα, δημοσιογράφο και συγγραφέα του βιβλίου «Μια γυναίκα απολογείται» από τις εκδόσεις Τόπος.

*Όλα τα ντοκιμαντέρ έχουν υποτιτλιστεί χάρη στον κόπο και το μεράκι της ομάδας «Γη και Ελευθερία – Tierra y Libertad», την οποία και ευχαριστούμε πολύ που μας τα διέθεσε.

Οι προβολές ξεκινούν στις 21:00