ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΣΦΥΚΤΙΚΟ ΚΛΟΙΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΤΕΡΕΙ ΑΝΑΣΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΝΕΚΡΩΝΕΙ ΤΙΣ ΥΠΑΡΞΕΙΣ ΜΑΣ – ΠΟΡΕΙΑ 8 ΜΑΡΤΗ(ΑΚ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)

Μέρα με τη μέρα απαριθμούμε ολοένα και περισσότερες γυναίκες, θηλυκότητες και τρανς άτομα ανά τον κόσμο που δίνουν την δική τους μάχη απέναντι σε πατριαρχικές και εξουσιαστικές συμπεριφορές στις διαπροσωπικές τους σχέσεις, στην δουλειά τους, στο σπίτι τους και στους δρόμους. Από τις πορείες για τις γυναικοκτονίες και τους βιασμούς από δυνάμεις καταστολής στην Λατινική Αμερική μέχρι και την εμφάνιση και άνθιση του #MeToo εν μέσω εγκλεισμού την περίοδο της πανδημίας και του εξεγερσιακού φεμινιστικού αγώνα στο Ιράν με κεντρικό σύνθημα “Γυναίκα-Ζωή-Ελευθερία”, είναι εμφανές πως θηλυκότητες διεκδικούν τον χώρο τους και την ελευθερία τους, για μια ζωή δίχως φόβο και καταπίεση.
Στην εγχώρια πραγματικότητα, ενώ διεκδικούμε ανάσες ελευθερίας και μέσα απο καθημερινούς αγώνες απαιτούμε τον κοινό μας χώρο ώστε να μπορούμε να συνυπάρξουμε ελεύθερα, κυριαρχεί η εξής συνθήκη: ολόκληρα κυκλώματα μαστροπείας μεταναστριών και ανηλίκων συγκαλύπτονται απο Κράτος και καθεστωτικά ΜΜΕ, συνδικαλιστής μπάτσος να δίνει συμβουλές σε γυναικοκτόνους μπας και “πέσουν στα χαμηλά”, γυναικοκτονίες βαπτίζονται ως «εγκλήματα πάθους», φεμινιστικές πορείες καταστέλλονται από το κράτος, ποινές “χάδια” αποδίδονται σε (παιδο)βιαστές ή αθωώνονται, γυναίκες βιάζονται μέσα σε αστυνομικά τμήματα, γίνονται παρενοχλήσεις στους χώρους εργασίας, τρανς άτομα βιώνουν ρητορική μίσους και τον αποκλεισμό, ακόμα και στα νοσοκομεία, ενώ ταυτόχρονα αντιμετωπίζουν τον τρανσφοβικό οχετό της ελληνικής κοινωνίας. Ψηφίζεται το νομοσχέδιο της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας από το κράτος και η εκκλησία σπέρνει τον σκοταδισμό ρητορεύοντας πως η άμβλωση είναι πράξη εγκληματική. Κι αυτά είναι λίγα μόνο ενδεικτικά παραδείγματα της καθημερινότητας που βιώνουμε ως γυναίκες ,θηλυκότητες, τρανς και μη δυαδικά άτομα μέσα στον πατριαρχικό ζόφο της κοινωνίας αυτής.
Για αυτούς, λοιπόν, και για άλλους χίλιους λόγους η αντίσταση απέναντι στο πατριαρχικό εξουσιαστικό σύστημα και η συλλογικοποίηση των αναγκών μας στις γειτονιές μας και στις κοινότητες μας είναι μονόδρομος. Ας συνειδητοποιήσουμε πως ενωμένες/α μπορούμε να κάνουμε πολλά, να δημιουργήσουμε, να αλληλοστηριχθούμε, και να βοηθήσουμε η μία το άλλο.
Αντιλαμβανόμαστε την χρησιμότητα που μπορεί να έχει μια καταγγελία, ωστόσο δεν μπορούμε να επαναπαυόμαστε σε αυτό, ούτε να θεωρούμε πως έτσι θα τσακίσουμε την πατριαρχία καθώς αναγνωρίζουμε πως τα δικαστήρια σε αρκετές περιπτώσεις αποτελούν έναν αφιλόξενο χώρο για εμάς. Πολλές από εμάς, επίσης, έχουμε έρθει αντιμέτωπες με τον υποτιμητικό τρόπο που μας αντιμετωπίζει η αστυνομία σε περιπτώσεις καταγγελίας αλλά και με την αρχειοθέτηση καταγγελιών που ξαφνικά εξαφανίζονται ή, πιο συγκεκριμένα, απαξιώνονται. Η δημιουργία ισχυρού δικτύου-κοινότητας-αντίστασης στις γειτονιές μας θα πρέπει να είναι ο μοναδικός σκοπός καθώς  ό,τι έχουμε στην πραγματικότητα είναι η μία την άλλη. Αναγκαία είναι επίσης η άμεση δημιουργία οριζόντιων και αυτοοργανωμένων δομών σε επίπεδο γειτονιάς, που θα σέβεται τα έμφυλα χαρακτηριστικά μας και θα μας αγκαλιάζει όλες/α, στηρίζοντας έμπρακτα τα επιζώντα και τα θύματα έμφυλης/ενδοοικογενειακής βίας.
Ας αμφισβητήσουμε συλλογικά τα κατάλοιπα που μας διέπουν και ας διεκδικήσουμε τους δικούς μας όρους, δυναμώνοντας τις αντιστάσεις μας ενάντια σε κάθε εξουσιαστική λογική που προσπαθεί να επιβληθεί στα σώματα μας ώστε να κατακτήσουμε έναν κοινό τόπο όπου όλα θα είμαστε απαλλαγμένα από κάθε μορφή πατριαρχικής εξουσίας που μας εξουθενώνει καθημερινά. Συναντιόμαστε, λοιπόν, στους δρόμους, στις πλατείες και στις γειτονιές όλες και όλα μαζί για να τσακίσουμε τα θεμέλια της πατριαρχίας και του εξουσιαστικού συστήματος που την συντηρεί, το ένα δίπλα στην άλλη. Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει κοινός τόπος αν δεν τον δημιουργήσουμε εμείς εκεί που πρέπει: Στους δρόμους!
Κάλεσμα για φεμινιστική πορεία 08/03 στις 18.00 Καμάρα
ΟΛΕΣ/Α ΜΑΖΙ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΜΕΤΡΑΝΕ
*Στηρίζουμε τα φεμινιστικά μπλοκ*
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης


Εκδήλωση/Συζήτηση – Τέμπη: Ένας χρόνος μνήμης και οργής – Δεν ήταν δυστύχημα αλλά κρατικό έγκλημα (Παρασκευή 1/3 στις 19:00 στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης)

Το μεγάλο και μαζικό έγκλημα στα Τέμπη έφερε στην επιφάνεια με αυτόν τον τραγικό τρόπο τις κεντρικές πτυχές του σημερινού κόσμου. Ενός κόσμου που συγκροτείται γύρω από το πρόταγμα του κέρδους και της ισχύος που το συμπληρώνει. Η σύγχρονη εξουσία, έχοντας ως κορωνίδα το “όλα πωλούνται και όλα αγοράζονται”, κοστολογεί τη ζωή και τον θάνατο με βάση τη ζημία και το όφελος. Αυτό το φαντασιακό είναι το κλειστό της νόημα που εξαπλώνεται σε έναν κόσμο ανοιχτό στα καταστροφικά κελεύσματα του κέρδους και μόνο αυτού.

Κάνοντας τους ισολογισμούς της θεσμοθετεί προστατευτικούς θεσμούς και κανόνες ασυλίας, εκποιεί δημόσιες περιουσίες, λεηλατεί τη φύση, εξαγοράζει συνειδήσεις, ποινικοποιεί αντιστάσεις. Γι’ αυτήν το νόημα της ζωής είναι η υποταγή, η ενσωμάτωση και η εκποίηση της με ένα πλήθος θέσεων, εμπορεύσιμων ιδεών, πραγμάτων και εμπειριών. Είναι ο πιο φτηνός και οικονομικός τρόπος ένταξης και η ένοχη σιωπή-ο θρίαμβος της. Αυτός ο τρόπος δεν είναι στρωμένος με τα λουλούδια της καλής θέλησης αλλά στυγερός και αμείλικτος. Όπως, άλλωστε, είπε και ο υπουργός Πέτσας: “όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει”.

Και όταν ο θάνατος έρχεται να σπάσει αυτή την οργανωμένη ταπείνωση, τότε η εξουσία καταφεύγει στο τελευταίο της όπλο με τις αλληλένδετες τρεις προϋποθέσεις: μηδενική ευθύνη για την ίδια, καθολική ευθύνη για τα εξιλαστήρια θύματα και αποζημίωση ως αντίτιμο σιωπής στα πραγματικά θύματα.

Για τα τρένα που ήταν το πιο λαϊκό, μαζικό και οικολογικό μέσο μεταφοράς, ο χρόνος σταμάτησε την 28η Φεβρουαρίου του 2023.

Πενηνταεφτά (57) αναγνωρισμένα και ποιος ξέρει πόσα ακόμη εξαϋλωμένα και άγνωστα αδέρφια μας, δολοφονήθηκαν με τον πιο κυνικό τρόπο. Αυτός ο κυνισμός κρυσταλώνονταν ήδη πριν το έγκλημα, με την απαξίωση του ΟΣΕ σε προσωπικό, δρομολόγια, τροχαίο υλικό, συστήματα ασφάλειας, χρηματοδότηση και λοιπά. Η μεθόδευση της απαξίωσης συνοδεύτηκε με αυτή της εκποίησης και ιδιωτικοποίησης. Παλιά μου τέχνη κόσκινο.

Η απαξίωση του οργανισμού διευκόλυνε την εκποίηση και γραφειοκρατικοποίησε ακόμα περισσότερο αρμοδιότητες και ευθύνες.
Ο κυνισμός επέστρεψε δριμύτερος στα Τέμπη. Η ατομική ευθύνη, το λάθος και η κακιά στιγμή μπήκαν στο μεγεθυντικό φακό όλων των αξιωματούχων και των αφεντικών του σιδηροδρόμου, που βρήκαν καταφύγιο στα κυρίαρχα Μ.Μ.Ε. με το αζημίωτο. Η λογική αυτή διευρύνεται πια στον χώρο και στον χρόνο σε βάρος των πιο αδύναμων, για τους οποίους “τα ατυχήματα” και “οι καιρικές συνθήκες” πρέπει να εγγραφούν στην καθημερινότητά τους ως οι μόνες αποδεκτές αιτίες των δεινών τους.

Η αντιστροφή της πραγματικότητας προβάλλει ως η μόνη αλήθεια για να επισφραγιστεί μία άλλη αντιστροφή: δεν υπάρχουνε χάριν της ανοχής μας – υπάρχουμε χάριν της ανοχής τους. Όταν η κοινωνία βγήκε στους δρόμους και φώναξε πως οι ζωές μας μετράνε και δεν τις αφήνουμε στην τύχη, τότε τα αφεντικά σαν άλλες Αντουανέτες κοιτούσαν τα ταμεία με την σιγουριά της δύναμης του χρήματος, την πανάκεια κάθε τραγωδίας.

Ο κυνισμός τους φτάνει στο αποκορύφωμά του σήμερα, με τον κοινοβουλευτικό εμπαιγμό στους συγγενείς, γιατί για τους υπεύθυνους της Βουλής δεν ισχύει ούτε η προσβολή του νεκρού. Διότι τι άλλο είναι η άθλια στάση του υπουργού Καραμανλή και των πολιτικών του συνηγόρων; Τι άλλο είναι το άρον άρον τσιμέντωμα της περιοχής του εγκλήματος, το σβήσιμο βίντεο κι άλλες μεθοδεύσεις συγκάλυψης από τους αντίστοιχους υπεύθυνους;

Ας μη γελιόμαστε.

Η δικαίωση του αδερφών μας και η στήριξη των συγγενών τους είναι υπόθεση που μας αφορά όλους/ες και ό,τι είναι να γίνει θα επιτευχθεί με την δική μας αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια και την ενεργό παρουσία. Κι αν έτσι έχουν τα πράγματα, χωρίς τον άμεσο και ενεργό κοινωνικό έλεγχο στην οργανωμένη ζωή και στα μέσα που διαθέτει όπως ο σιδηρόδρομος, πάντα θα βρισκόμαστε αντιμέτωποι/ες με το οργανωμένο έγκλημα ενός πολιτικού και οικονομικού συστήματος που αναπτύσσεται λεηλατώντας και αναλώνοντας ανθρώπους και φύση.

Διαδήλωση : Τετάρτη 28/02 | 10:30 π.μ στο Αγ. Βενιζέλου

– ΔΕΝ ΉΤΑΝ ΔΥΣΤΎΧΗΜΑ ΕΊΝΑΙ ΚΡΑΤΙΚΌ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΌ ΈΓΚΛΗΜΑ

– Η ΔΙΚΑΊΩΣΗ ΚΑΙ Η ΤΙΜΩΡΊΑ ΣΤΑ ΧΈΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΊΑΣ

– Η ΜΝΉΜΗ ΚΑΙ Η ΟΡΓΉ ΔΕΝ ΤΣΙΜΕΝΤΏΝΟΝΤΑΙ

Αντίσταση – Αλληλεγγύη  γιατί οι ζωές μας είναι πέρα και ενάντια στα κέρδη τους.

Respiro di Libertà Social Space for Freedom –  Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης 



ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ Πέμπτη 18/01, 12:00, Καμάρα

“Το σχέδιο “Βιβλιοθήκη”, λοιπόν, και το δίλλημα “ή με τις βαριοπούλες ή με τις βιβλιοθήκες” αντανακλά την νεοφιλελευθεροποίηση του δημόσιου χώρου, η οποία προωθείται από το ίδιο το κράτος και ενεργεί δήθεν για το δημόσιο συμφέρον. Αντανακλά τις νέες περιφράξεις που οργανώνονται για τους σκοπούς του κέρδους, τον έλεγχο της συμπεριφοράς, τον αποκλεισμό από τον κοινωνικό χώρο και το οριστικό τέλος με την έννοια του δημόσιου. Και κάθε μορφή περίφραξης έχει ως στόχο να σιωπήσει η κριτική αλλά και η οργάνωση της επιθυμίας για μία ζωή ελεύθερη.“
Μάιος 2022, Θεσσαλονίκη
Ότι δεν ολοκληρώθηκε την τελευταία 20ετία, έρχεται τώρα με το νέο νομοσχέδιο με το ειρωνικό, όπως πάντα, όνομα “Ελεύθερο Πανεπιστήμιο”. Η εντεινόμενη καταστολή και η μεταφορά ολόκληρων αστυνομικών τμημάτων μέσα στους πανεπιστήμιακούς χώρους με δήθεν αφήγημα την πάταξη κάποιας ανομίας, δεν ήταν κάτι άλλο παρά η προετοιμασία για την επιχείρηση “τακτοποίησης” του Πανεπιστημίου. Μία “απελεύθερωση” των πανεπιστημίων, έπειτα από την επιτυχία της απελευθέρωσης από την “ανομία”, που προσδοκά να παρακάμψει το άρθρο 16, με την ίδρυση και εξίσωση κολλεγίων και ξένων ιδρυμάτων. Άλλωστε ξέρουμε και από την εμπειρία στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση τι πάει να πει ιδιωτική Παιδεία και με τι κόστος από τα λεγόμενα Φροντιστήρια.
Η ολοένα και εντεινότερη σμίκρυνση της όποιας κρατικής χρηματοδότησης έχει περικλύσει κάθε τομέα εντός των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων στον αποκλειστικό στόχο της χρηματοδότησης τους με οποιοδήποτε μέσο. Αυτό σημαίνει αυτόματα υψηλότερο κόστος φοίτησης, κλείσιμο κτιριακών υποδομών και εργαστηρίων, έρευνες μονάχα για εταιρείες κατά παραγγελία με φθηνή-απλήρωτη εργασία, ολοένα και πιο αυξημένα δίδακτρα σε μεταπτυχιακά προγράμματα που σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας αφήνει αρκετούς/ές πτυχιούχους/ες έκθετους στην ανεργία και στην επισφάλεια. Ενώ, παράλληλα, ο χαρακτήρας της γνώσης που παράγεται γίνεται όλο και περισσότερο αποστειρωμένος από κάθε κριτική σκέψη.
Η Εκπαιδευτική Αναδιάρθωση έρχεται να μας υπενθυμίσει πόσο σημαντικό πεδίο αγώνα είναι τα Πανεπιστήμια και η Εκπαίδευση. Από τους μαζικούς φοιτητικούς αγώνες και τις καταλήψεις ενάντια στον Νόμο-Πλαίσιο το ’05-’06, μέχρι και τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις και κινήσεις αντίστασης, πριν 2 χρόνια στη Θεσσαλονίκη, ενάντια στο Νόμο Κ-Χ και την είσοδο των ΟΠΠΙ στα πανεπιστήμια. Ένα νομοσχέδιο του οποίου την συνέχεια την βλέπουμε σήμερα μπροστά μας. Με τους αγώνες αυτούς να αποτελούν την απόδειξη πως μονάχα μέσα από συλλογικούς-αδιαμεσολάβητους αγώνες, δεν θα εφαρμοστούν οι ονειρώξεις της Εξουσίας μέσα από το καινούργιο Νομοσχέδιο.
Και η κατάργηση του Ασύλου και η είσοδος των μπάτσων στους Πανεπιστημιακούς χώρους ήρθαν ακριβώς γι’ αυτό: για την καταστολή των Αντιστάσεων και την περίφραξη της Εκπαιδευτικής Αναδιάρθωσης.
Για τους παραπάνω λόγους μιλάμε, ήδη από τους φοιτητικούς αγώνες του 2005/2006 ενάντια στο Νόμο-Πλαίσιο, για ένα Πανεπιστήμιο Ελεύθερο-Δημόσιο-Κοινωνικό. Ελεύθερο ακριβώς ως προς τους ταξικούς και χωροταξικούς φραγμούς όσον αφορά την πρόσβαση σ’ αυτό. Δημόσιο, όχι με την κρατική νοηματοδότηση που έχει πάρει σήμερα η λέξη, αλλά ως προς τον δημόσιο ζωτικό χώρο που που διεκδικείται μέσα σ’ αυτόν από την κοινωνία και την κυριαρχία. Κοινωνικό ως προς τον παν-κοινωνικό χαρακτήρα της γνώσης και του πανεπιστημίου ως ένα με το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο και όχι σαν ένας οργανισμός αποκομένος απ’ αυτό και τις ανάγκες του.
ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΜΠΑΤΣΟΥΣ, ΕΡΓΟΛΑΒΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ
ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ-ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΉ ΚΊΝΗΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗΣ


1973-2023: ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ – Πορεία 17 Νοέμβρη(Θεσσαλονίκη)

Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Μία εξέγερση που σηματοδότησε την πτώση του καθεστώτος της δικτατορίας. Μία κοινωνική κίνηση που κατέληξε σε μία ρήξη που σίγουρα τότε δεν φάνταζε και τόσο εφικτή. Ένα γεγονός το οποίο φαντάζει τόσο μακρινό, κι όμως δεν είναι.
Κι αυτό διότι αν κάτι πρέπει να μας μείνει δεν είναι απλά μία κάποια γιορτή της αποκατάστασης μιας ψευδεπίγραφης δημοκρατίας, αλλά η συλλογική μνήμη της εξέγερσης και της διεκδίκησης. Κι αυτά οφείλουμε να ανακτήσουμε στο τώρα σαν συλλογικό πράττειν.
Σε μία συγκυρία, η οποία γίνεται όλο και πιο ασφυκτική για την κοινωνική βάση, η ολοένα και μεγαλύτερη κρατική καταστολή προσπαθεί να εμφυσήσει στο σύνολο της κοινωνίας τον φόβο απέναντι σε οποιαδήποτε αντίδραση. Ο πόλεμος, ο οποίος έρχεται όλο και πιο κοντά μας τα τελευταία χρόνια, η ακρίβεια, ο εθνικισμός, η κλιματική κρίση και το καθεστώς εξαίρεσης μοιάζουν πλέον σαν κάτι το φυσικό, με τα οποία θα πρέπει να συμβιβαστούμε και να ζούμε μαζί τους. Με τις προσταγές του Κράτους και του Κεφαλαίου να μετακυλίζουν το βάρος και την ευθύνη στις πλάτες της κοινωνία, δημιουργείται ένα ειδικότερο πλαίσιο που περικλείει όλα τα παραπάνω σαν ένα φυσικό φαινόμενο. Οι μηχανισμοί του Κράτους και των Αγορών θα πρέπει να είναι οι μόνοι που να μπορούν να ορίσουν το πώς θα ζήσουμε, σύμφωνα πάντα με τις ορέξεις τους.
Αυτό το ειδικό πλαίσιο της καταστολής που έχει δημιουργηθεί, έχει κάνει το κοινωνικό σύνολο να ζει με τον φόβο, την εσωτερίκευση, τον ατομικισμό κι εν τέλει με μόνη αντίδραση τον ολοένα και μεγαλύτερο κοινωνικό κανιβαλισμό. Η ανάθεση, απότοκο του κυρίαρχου συστήματος και οι αυταπάτες που δημιουργεί -Δεξιά και Αριστερά- μέσω των εκλογικών διαδικασιών, το μόνο που σπέρνουν συνεχώς είναι όλο και πιο τεράστια απογοήτευση, που αρκετές φορές οδηγεί στην συντηρητικοποίηση, πέρα από την παραίτηση από τον πολιτικό βίο. Αν κάτι πρέπει να γίνει όλο και πιο σαφές, δεν είναι η ηττοπάθεια. Η συμμετοχή στα πολιτικά δρώμενα δεν αφορά μόνο τις 2 Κυριακές των εκλογών κάθε 4 χρόνια, αλλά ενυπάρχει σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας. Κι εκεί βρίσκεται και αναπλάθεται συνεχώς η άλλη εναλλακτική για το τι ζωή θέλουμε.
Μπροστά στη διαρκώς καλπάζουσα απογοήτευση των από τα κάτω, οφείλουμε να αναδείξουμε τις αιχμές και τα περιεχόμενα αγώνα, πέρα και αντίθετα από τα κυρίαρχα αφηγήματα που επικρατούν. Η κοινωνία, τα κινήματα, δημιουργούν τις δικές τους απελευθερωτικές δυναμικές, χωρίς να εγκλωβίζονται σε δίπολα, πολώσεις και εκτός φυσικά των ορίων της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Η κοινωνική αυτενέργεια, όπως αναδείχθηκε στις πυρκαγιές και στις πλημμύρες, οι μαζικές απεργίες και πορείες για τα εγκλήματα του Κράτους και των εταιρειών, δείχνουν πως ο δρόμος της Αντίστασης χτίζεται συνεχώς και δεν κάθεται σε ησυχία, παρά την γενικευμένη καταστολή.
Γίνεται όλο και πιο φανερό πως τα δεινά που βιώνουμε τα προκαλεί ο κύκλος της υποταγής που φέρνει την ανάθεση στο επίκεντρο για όλα τα προβλήματα μας. Και σε αυτό δεν υπάρχει γυρισμός, ούτε ψευτοδιλλήματα πλέον. Άμα δεν χαράξουμε δρόμους δημιουργικής αντίστασης και αυτοοργάνωσης πέρα από το υπάρχον τότε αυτός ο κύκλος θα διαιωνίζεται και θα καταλήγουμε στην παραίτηση από κάθε τι που αφορά τις ζωές μας. Γιατί αν υπάρχει κάτι να μας υπενθυμίζει η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αυτό είναι ότι:
1973: Εκεί που όλα μοιάζαν αδύνατα, γίναν δυνατά
2023: Εκεί που όλα φαίνονται δυνατά, να τολμήσουμε το αδύνατο
Ο κόσμος αλλάζει με εξεγέρσεις
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Πορεία για τα 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου: 17:00, Πολυτεχνείο-Α.Π.Θ.
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης – Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο


ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΝΑΖΙ, ΦΤΑΝΕΙ Η ΕΛ.ΑΣ.

Το Σάββατο 28/10 πραγματοποιήθηκε αντιφασιστική συναυλία στο Νέο Ηράκλειο με αφορμή την πανευρωπαϊκή κάθοδο και μάζωξη νεοναζί απ’ όλη την Ευρώπη που έχει καλεστεί για την Τετάρτη 01/11.
Παρά τον ασφυκτικό κλοιό της Ελληνικής Αστυνομίας, φασίστες έκαναν την εμφάνιση τους λίγο πριν την συναυλία. Επειδή, όμως, όπου δεν φτάνουν οι φασίστες, φτάνουν τα ΜΑΤ και τα ΟΠΚΕ, το μόνο που φρόντισαν να κάνουν ήταν να επιτεθούν με την γνωστή μανία τους σε αντιφασιστ(ρι)ες. Αποτέλεσμα μία 16χρονη συντρόφισσα να τραυματιστεί σοβαρά στο κεφάλι, από τα χτυπήματα και τα περιστατικά που κατά τύχη δεν έχουμε μέχρι τώρα μέχρι και νεκρό/ή, στη συνέχεια “να βρεθεί από την αστυνομία” και να μεταφερθεί υπό καθεστώς κράτησης σε κωματώδη κατάσταση στο νοσοκομείο.
Η συνέχεια γνωστή. Ένας οχετός ξεπλύματος κάθε πράξης της Ελληνικής Αστυνομίας στα Μ.Μ.Ε., μιλώντας για απλά επεισόδια με την αστυνομία, όπου η αστυνομία βρήκε στον δρόμο την 16χρομη τραυματισμένη. Μας χτυπάνε, έχουν την πλήρη εξουσία πάνω στα σώματα και στις ψυχές μας δηλαδή, και μετά παίζουν και με τη νοημοσύνη μας.
Ευτυχώς, η υγεία της 16χρονης συντρόφισσας καλυτέρεψε. Όμως, η αστυνομία δεν σταμάτησε εκεί, αφού κατέσχεσε προσωπικά αντικείμενα της, ενώ είχε τοποθετήσει άντρα της Ασφάλειας από πάνω της να την φρουρεί στο χειρουργείο(!!), παρότι του είχε ζητηθεί να αποχωρήσει από τους ίδιους τους γιατρούς.
Απ’ την άλλη, ίσως, όμως, θα έπρεπε να λέμε κι ευχαριστώ στην Ελληνική Αστυνομία γι’ αυτή την γενναία τους πράξη ηρωισμού. Βρήκαν μία 16χρονη χτυπημένη στον δρόμο κι αυτοί αντί να την χτυπήσουν ακόμα παραπάνω ή να την πάνε κατευθείαν σε κάποιο αστυνομικό τμήμα και να την παρατήσουν, την πήγαν στο Νοσοκομείο. Σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις, με πιο πρόσφατη την πτώση φοιτητή από την ταράτσα της κατάληψης Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο από ΜΑΤ και την κάλυψη του συμβάντος σε συνεργασία με τη διοίκηση του Νοσοκομείου, αφού του δόθηκε.. εξιτήριο τις πρώτες κιόλας ώρες καταλήγοντας σε κελί.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η επίθεση απ’ το Κράτος και τα τσιράκια των φασιστών συνεχίζεται. Μόλις την επόμενη ημέρα κι ακόμα και τώρα, στήνεται μια άνευ προηγουμένου σκευωρία σε βάρος συντρόφων από τον Ρουβίκωνα που βρισκόντουσαν στην περιφρούρηση της συναυλίας. Τους κατηγορούν για σωματική βλάβη στους.. φασίστες, διατάραξη κοινής ειρήνης και φθορά ξένης περιουσίας, ενώ το υλικό από κάμερες κλπ τους δείχνει ότι βρισκόντουσαν όλη αυτή την ώρα στην αντιφασιστική συναυλία, με τα μηχανάκια τους, μάλιστα, να κατάσχονται από τις κρατικές αρχές. Σε συνέχεια της σκευωρίας έχουν βγει οι ίδιες κατηγορίες για άλλα 7 μέλη του Ρουβίκωνα.
Η αστυνομική βία και οι πρακτικές αυτές καταδεικνύουν όλο και περισσότερο τον ρόλο της Ελληνικής Αστυνομίας. Δίπλα στους νεοναζί, στήνοντας άλλη μια σκευωρία σε αγαστή συνεργασία μαζί τους και με τα ΜΜΕ, που τρέχουν να καλύψουν οτιδήποτε κάνει η ΕΛ.ΑΣ. Και όταν λέμε οτιδήποτε εννοούμε οποιαδήποτε μαφιόζικη πρακτική και κύκλωμα είναι μπλεγμένη. Από κυκλώματα εμπορίας ανθρώπων-σωμάτων και ναρκωτικών, δολοφονίες μέχρι βασανισμούς και βιασμούς σε τμήματα, πέρα από τους ξυλοδαρμούς εκτός τμημάτων, έτσι επειδή δεν τους άρεσε η φάτσα σου ή είχες διαφορετικό χρώμα δέρματος.
Να σταθούμε εμπόδιο στην αστυνομική βία. Η κοινωνία που εθίζεται καθημερινά στην προπαγάνδα των ΜΜΕ, χρειάζεται να κατανοήσει ότι το επόμενο θύμα θα είναι η ίδια. Κι αν δεν κάνουμε κάτι γι’ αυτό, για να σταματήσει, τότε θα αναρωτιόμαστε γιατί υπάρχει τόσος θάνατος και πόνος δίπλα μας και γιατί μας χτυπάνε και δεν μιλάει κανείς/καμία.Κι αυτή την απάντηση πρέπει να πάρουν -αστυνομία και φασίστες- και την Τετάρτη 01/11 στην φασιστομάζωξη που θα επιχειρήσουν να κάνουν στο Νέο Ηράκλειο.
Στηρίζουμε την σημερινή αντικατασταλτική πορεία: Δευτέρα 30/10, 19:00, Καμάρα
– ΚΑΜΙΑ ΣΠΙΘΑΜΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
– ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΙΑ
– ΚΑΜΙΑ ΚΑΛΥΨΗ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ-ΝΕΟΝΑΖΙ
– ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ/ΙΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ/ΙΣΣΕΣ
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης


2ήμερο εκδηλώσεων/συζητήσεων: Η πόλη πέρα από τις εκλογές

1η μέρα:
Παρασκευή 06/10 στις 19:30 στην Πλατεία στην Ροτόντα
“Δημόσιος χώρος ελεύθερος και κοινωνικός ή εξευγενισμένος και εμπορευματοποιημένος;
Η εδαφικοποίηση των αντιστάσεων και η αξία των ελεύθερων κοινωνικών χωρών και των καταλήψεων”
Συζητάμε με:
– Φάμπρικα Υφανέτ
– Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο
2η μέρα:
Παρασκευή 13/10 στις 19:30 στην Πλατεία στην Ροτόντα
“Ζούμε χειρότερα και κοστίζει περισσότερο: το ζήτημα του Νερού, της Στέγασης και της Τροφής”
– Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης
– Σωματείο Εργαζομένων ΕΥΑΘ
– Κάτοικος της εκκενωμένης Κατάληψης Στέγης Λεωφόρου Νίκης 67
– Κριτική στο σύγχρονο παραγωγικό μοντέλο-ποιότητα τροφής (Εισηγήσεις ερευνητριών)
*Σε περίπτωση βροχής οι εκδηλώσεις θα μεταφερθούν στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Respiro di Libertà, Ολυμπιάδος με Ιουλιανού.*


Αντικρατική-Αντικαπιταλιστική Πορεία στα εγκαίνια της Δ.Ε.Θ (Σάββατο 9/9)

Δεν αντέχουμε άλλο Θάνατο, διψάμε για Ζωή
Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε όλο και πιο έντονα την κανονικοποίηση του θανάτου δίπλα μας και παντού. Την ατμοσφαιρικότητα της βίας που διαπερνάει κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής μας. Συνέπεια της ισχύς του Κυρίαρχου και του δυνατού, δηλαδή της Εξουσίας του Κράτους και του Κεφαλαίου, ενυπάρχουν πλέον σαν στοιχεία και στην ίδια την κοινωνία. Άλλωστε από αυτή την διαρκή συνθήκη έκτακτης ανάγκης -του θανάτου και της βίας- καθορίζεται και διαπερνάει η παραπάνω ισχύς της Κρατικής οντότητας και της καπιταλιστικής πραγματικότητας.
Και φτάνουμε στο σήμερα με το μεγαλύτερο ναυάγιο-δολοφονία στη Μεσόγειο Θάλασσα των 650+ νεκρών ανθρώπων ανοιχτά της Πύλου με ευθύνη των Κρατών και της Ε.Ε., των δεκάδων νεκρών από την κρατική αδιαφορία και την καπιταλιστική ομαλότητα στα Τέμπη, ρατσιστικών δολοφονιών από σφαίρες μπάτσων, γυναικοκτονιών και των πυρκαγιών που κάθε καλοκαίρι καίνε ανεξέλεγκτες με ένα μόνο σύνθημα: Εκκενώστε. Αυτή είναι η επιτυχία του συστήματος, άλλωστε. Εκκένωση σε κάθε περίπτωση. Ζωών -ανθρώπινων και μη-, δέντρων, βαγονιών, δρόμων, καταλήψεων, ευθυνών. Ο θάνατος που έγινε συνήθεια έρχεται να υπενθυμίσει με τον πιο ωμό τρόπο πως ότι έχουμε είναι η μία τον άλλον και κανένα Κράτος ή εταιρεία δεν πρόκειται να είναι εκεί, παρά μόνο για να εκμεταλλευτεί, να αποπροσανατολίσει και να αποποιηθεί το οτιδήποτε.
Πως το Κράτος με όλα αυτά να συμβαίνουν απολαμβάνει την ισχύ του;
Φυσικά με άπλετο ρατσισμό, ανθρωποκυνηγητό και Βία. Μέσα σε όλη αυτή την περίοδο το Κράτος πόνταρε ακριβώς σε αυτά: στον Φόβο και στην καλλιέργεια του εθνικισμού και του ρατσισμού στην κοινωνία. Αποτέλεσμα, μπροστά στην καθημερινή υποτίμηση της ζωής, και ειδικά σε κάθε ακραίο γεγονός οι μόνοι στόχοι να είναι ο κάθε σκουρόχρωμος άνθρωπος, που έτυχε απλά να υπάρχει. Από τον Έβρο μέχρι και τα πογκρόμ στην Κύπρο ένα φαίνεται σίγουρο: ο εκφασισμός της κοινωνίας βρίσκεται εδώ, αναπτύσσεται χρόνια τώρα μέρα με τη μέρα και σε κάθε συνθήκη είναι έτοιμος να εκραγεί. Αποκτήνωση, αλληλοσπάραγμα, κανιβαλισμός. Και η Εξουσία στο αλώβητο, αφού για όλα φταίνε οι ξένοι. Αυτοί/ες που βουλιάζει και βασανίζει στα σύνορα το Κράτος. Ενώ το κόστος διαβίωσης μεγαλώνει και οι πολυεθνικές πλουταίνουν στις πλάτες των από τα κάτω.
Υπάρχει όμως και η αντίπερα όχθη μπροστά σε όλα αυτά. Αυτή της κοινωνικής αντίστασης, της συλλογικοποίησης και της αλληλεγγύης. Κι αυτή η διαρκής κοινωνική κίνηση αποτελεί το όπλο απέναντι σε όλα όσα βιώνουμε, μπροστά στην Εξουσία και στο κτήνος της Ακροδεξιάς, κόντρα στην παραίτηση. Γιατί αν δεν δημιουργήσουμε τους όρους ζωής και όχι επιβίωσης, στο εδώ και στο τώρα, αν δεν αντισταθούμε προκειμένου να αποκτήσουμε μια ζωή που να αξίζει να βιωθεί, τότε θα βουλιάζουμε ακόμα παραπάνω στο σκοτάδι, στην αναλγησία, στην αδιαφορία και στον Θάνατο.
– Κάλεσμα σε Αντικρατική-Αντικαπιταλιστική Πορεία στα εγκαίνια της Δ.Ε.Θ.:
Σάββατο 09/09 στις 18:00 – Καμάρα
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης


ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΒΟΤΑΝΙΚΟΥ ΚΗΠΟΥ: ΤΟ ΤΥΡΙ ΚΑΙ Η ΦΑΚΑ ή αλλιώς Η ΙΚΑΝΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΣΥΝΘΗΚΗ

Όπως είχε αναφέρει στην ανακοίνωσή της η συνέλευση του ΕΚΧ Βοτανικός κήπος Πετρούπολης «Το τυρί είναι το Δημαρχείο στο Βοτανικό κήπο και η φάκα είναι η άλωση του άλσους Αγ. Δημητρίου, ο αποχαρακτηρισμός του και στη συνέχεια ο τεμαχισμός του».
Μία πολύ σύντομη αναδρομή στην πόλη μας, δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης πως πίσω από κάθε κίνηση καταστολής είναι η προσταγή της νεκρικής σιγής και της υποταγής. Ήταν το 2016 η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εκκένωσε 3 καταλήψεις στέγης στη Θεσσαλονίκη που φιλοξενούσαν οικογένειες προσφύγων και μεταναστών, ως απάντηση στο No Border Camp, μιας διοργάνωσης που πρότεινε δρόμους αυτοοργάνωσης, αμεσοδημοκρατίας και αγώνα για την καλυτέρευση της ζωής τους.
Μέχρι σήμερα με τις πρόσφατες εκκενώσεις καταλήψεων Terra Incognita, Βιολογικό, Mundo Nuevo από την κυβέρνηση της ΝΔ. Ενώ υπάρχουν και παλαιότερα παραδείγματα. Από τότε μέχρι σήμερα το κράτος επιβάλλει συνθήκες ασφυξίας σε κάθε τί συλλογικό και σε κάθε μορφής αμφισβήτησης. Το κτίριο του Βιολογικού «φυλάσσεται» από τις αστυνομικές δυνάμεις θυμίζοντας πως σε όσους αντιστέκονται τους περιμένει μία ευθεία βολή! Από την άλλη τα κτήρια της κατάληψης στέγης Λεωφ. Νίκης 39 και της Terra Incognita παραδίδονται στους εργολάβους, με το ΑΠΘ να παίρνει τη θέση του μεσίτη αλλά και του εγγυητή του σχεδίου εξευγενισμού μέσω της τουριστικοποίησης κάθε γειτονιάς.
Η περίπτωση του ΕΚΧ Βοτανικός κήπος Πετρούπολης
Ο ΕΚΧ Βοτανικός κήπος Πετρούπολης ενοχλούσε σε πολλά επίπεδα. Ενοχλούσε γιατί επί δεκατέσσερα (14) χρόνια αποτελούσε ένα ζωντανό παράδειγμα οργάνωσης της ζωής πέρα από τη προσταγή του κράτους και την επιβολή του κέδρους ως μονόδρομο, με την ανάταξη των ελευθεριών απέναντι στον ασφυκτικό κλοιό επιτήρησης και τις δομές ανισότητας. Θεατρικές παραστάσεις, μουσικά καφενεία, βιβλιοπαρουσιάσεις, πολιτικές εκδηλώσεις, δράσεις αλληλεγγύης, φεστιβάλ, δημόσιες παρεμβάσεις. Πράγματα που αποτελούν απειλή στο κυρίαρχο και έπρεπε να σιωπάσουν.
Ταυτόχρονα ενοχλούσε γιατί η ύπαρξή του απειλούσε κάθε απόπειρα άλωσης του άλσους Αγ. Δημητρίου. Και ας σταθούμε λίγο εδώ μιας και η εκκένωση της κατάληψης βοτανικού έγινε εν μέσω ανεξέλεγκτων πυρκαγιών. Και είναι οι συμβολισμοί μερικές φορές διαβολικοί. Η διαχείριση των δασών και του πρασίνου δεν έχει ξεφύγει από την ιδεολογία της ανάπτυξης όπως αυτή έχει αποτυπωθεί σε κάθε σχέδιο που αφορά τους φυσικούς πόρους και τα κοινωνικά αγαθά. Τα πάντα αποτελούν εμπόρευμα, τεμαχίζονται και παίρνουν ένα καρτελάκι με τιμή. Για μία ακόμη χρονιά οι φωτιές αναδεικνύουν το μοναδικό αφήγημα των επιτελαρχών του νεοφιλελευθερισμού: εκκένωση οικισμών, με ξύλο αν χρειαστεί, και απαγόρευση κυκλοφορίας. Δεν έχει γίνει καμία πρόβλεψη ενίσχυσης πυροσβεστικών σωμάτων με προσωπικό, οχήματα, μέτρα προστασίας· παρά μόνο σωμάτων ασφαλείας για τη διαχείριση κρίσεων. Και ένα ξεροκόμματο, 534ευρώ αυτή τη φορά, για την απόσπαση της συναίνεσης στο έγκλημα. Γιατί όλα έχουν μία τιμή. Ας καίγονται ανενόχλητα όλα, μέχρι να τακτοποιηθούν οι χρήσεις γης (ανεμογεννήτριες, επιχειρηματικά πάρκα, τουριστική ανάπτυξη) και μετά ίσως εκπλαγούμε από το ζήλο για την προστασία του πρασίνου (δασικού, περιαστικού, αστικού).
Στην περίπτωση του βοτανικού κήπου λοιπόν ικανή συνθήκη για αυτό ήταν ο αποχαρακτηρισμός δασικής έκτασης και την υλοποίησε το περιβαλλοντοκτόνο σχέδιο του χατζηδάκη με τόση σαφήνεια (Άρθρο 132) που δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Αναγκαία συνθήκη όμως ήταν η καταστολή με την εκκένωση της κατάληψης βοτανικού ως ένας πυρήνας ευθείας αμφισβήτησης στο δόγμα της ανάπτυξης που απειλεί άμεσα τη ζωή. Και το ίδιο μοτίβο όλες οι επιθέσεις. Ικανή συνθήκη οι fast truck νομοθεσίες (περιβάλλον, παιδεία, εργασία), αναγκαία συνθήκη η καταστολή κάθε μορφής αντίστασης.
Η απάντησή μας
Σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση η απάντησή μας δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι απλά αντανακλαστική διεκπεραιώνοντας την αλληλεγγύη. Αλλά βαθιά ανανεωτική με τη δημιουργία πυρήνων αντιεξουσιακής συνείδησης παντού.
– Πυρήνες σε κάθε γειτονιά, σχολείο, πανεπιστήμιο, χώρο δουλειάς
– Αντιεξουσίας ως δρόμο ισότητας, ελευθερίας και αξιοπρέπειας
– Συνείδησης ως συλλογικό έργο μιας αντιεξουσιαστικής παιδείας και ηθικής
Απέναντι στην καταστολή θα απαντήσουμε και θα αντισταθούμε με όλες τις δυνάμεις για να υπερασπιστούμε στις δομές μας ως εδάφη ελευθερίας απέναντι στις συνθήκες ασφυξίας που επιβάλλονται.
Την ίδια στιγμή όμως θα σπείρουμε το σπόρο της αμφισβήτησης σε κάθε γωνιά και με κάθε τρόπο. Και θα συναντηθούν αυτές οι κινήσεις της κοινωνίας σε τροχιά σύγκρουσης απέναντι στην εξουσία.
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης
Ακολουθούν φωτογραφίες από την μικροφωνική παρέμβαση στο κέντρο της Θεσσαλονίκης



ΕΔΩ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΕΙ ΚΑΘΕ ΤΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ

Δεκατέσσερα χρόνια τώρα η κατάληψη Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Βοτανικός Κήπος Πετρούπολης αποτελεί έναν ζωντανό χώρο ανοιχτό προς την κοινωνία, ο οποίος μέσω της συλλογικοποίησης και της αυτοοργάνωσης παράγει μεγάλο κοινωνικό έργο δημιουργώντας μια μεγάλη ανάσα ελευθερίας στον γενικευμένο ζόφο της πόλης.
Δεκατέσσερα χρόνια τώρα αποτελεί έναν χώρο συνάντησης από και για την κοινωνία, που προτάσσει την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια και την αντίσταση. Σήμερα το πρωί(24/07) οι κρατικές αρχές και η εξουσία εκκένωσαν τον Βοτανικό Κήπο Πετρούπολης, δείχνοντας για μια ακόμη φορά τον προκλητικό τρόπο λειτουργίας του κράτους και των ιδιωτών, οι οποίοι θεωρούν πως οι αυτόοργανωμένοι και δημόσιοι χώροι αποτελούν δημόσια απειλή για τα ιδιωτικά τους συμφέροντα και τα προσωπικά τους σχέδια.
Την ώρα που η χώρα καίγεται, το κράτος επιλέγει να καταστείλει καθετί ελεύθερο δημόσιο και κοινωνικό, ως μια ακόμη προσπάθεια εντατικοποίησης των ζώων μας και εξευγενισμού της κοινωνίας. Η λυσσαλέα επίθεση του κράτους στους ελεύθερους κοινωνικούς χώρους και τις καταλήψεις στοχεύει στην καταστολή κάθε τι συλλογικού, δημιουργικού και ζωντανού, κάθε τι δηλαδή που διαφέρει απο το κυρίαρχο φαντασιακό μίας πόλης-πρότυπο στην οποία κυριαρχεί η εμπορευματοποίηση και η ιδιώτευση της ψυχαγωγίας, της διασκέδασης και άλλων πτυχών της καθημερινής ζωής.
Αυτήν την στιγμή οι προσταγές του κράτους είναι να μείνουμε μέσα στα σπίτια μας απαγορεύοντας την πρόσβαση σε πάρκα και το μόνο σχέδιο που υπάρχει είναι η εκκένωση με αποτέλεσμα χιλιάδες καμένα στρέμματα σπιτιών, δασών και ζώων. Μπροστά στην συρρίκνωση του δημοσίου χώρου, στην καταστολή, στον εξευγενισμό του κέντρου, στην τουριστικοποίηση και στην εξαθλίωση των ζώων μας εμείς απαντάμε συλλογικά: η πόλη φαντάζει ζωντανή μόνο με ελεύθερους κοινωνικούς χώρους σε κάθε γειτονιά και συλλογικοποίηση των αναγκών μας.
Να επανοικειοποιηθούμε ξανά τους δημόσιους χώρους και να δημιουργούμε μέρη που αποτελούν σημεία αντίστασης, ζύμωσης και ελεύθερης έκφρασης. Να γκρεμίσουμε το όνειρο του κράτους και του κάθε ιδιώτη που θέλει να τσιμεντώσει τα πάρκα και να κλειδώσει τις πλατείες.
Η κατάληψη του βοτανικου κήπου είναι η πρόταση της κοινωνίας απέναντι στην εξουσία και τον θεό του κέρδους που θέλει ανθρώπους σιωπηλούς και υπάκουους στην καπιταλιστική λαίλαπα. Η εκκένωση της εν μέσω πυρκαγιών κάνει το μήνυμα ξεκάθαρο: Τα δάση είτε θα καίγονται είτε θα επενδύονται.
Κάλεσμα σε Μικροφωνική/Συγκέντρωση ως ένδειξη αλληλεγγύης στον ΕΚΧ Βοτανικό Κήπο Πετρούπολης:
Τρίτη 25/07, Τσιμισκή με Ναυαρίνου στις 19.00
  • ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ Ε.Κ.Χ. ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ
  • ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΧΩΡΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΝΕΚΡΗ ΠΟΛΗ
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης/Ελεύθερος Κοινωνικός Χωρος Respiro di Libertà


Ανακοίνωση/Κάλεσμα της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης Θεσσαλονίκης για την εξέγερση στην Γαλλία

Ακούσαμε το τραγούδι της θάλασσας… και δεν μπορούμε πια να κοιμηθούμε
Μετά από λίγους μήνες και για ακόμη μια φορά μέσα στα τελευταία χρόνια το κράτος της Γαλλίας κλυδωνίζεται από τις εξεγερτικές δυναμικές της κοινωνίας που προσπαθήσει να επιβιώσει μέσα σ’ αυτό. Συγκεκριμένα, την Δευτέρα δολοφονείται εν ψυχρώ 17χρονος νεαρός Αλγερινός, επειδή δεν υπάκουσε στις υποδείξεις της αστυνομίας με το αμάξι του.
Η βιντεοσκόπηση της δολοφονίας αυτής από τα κρατικά όργανα και η διάδοση των εικόνων αυτών ήταν που πυροδότησε την οργή στα λεγόμενα προάστια του Παρισιού και τις τοπικές περιοχές αλλά και σε άλλες πόλεις και γειτονιές της Γαλλίας, καθώς αυτή η αντιμετώπιση αποτελεί ένα καθημερινό φαινόμενο με δεκάδες παρόμοιες δολοφονίες τα τελευταία χρόνια. Είναι ενδεικτικό πως άμα δεν υπήρχε το βίντεο το Κράτος και η Αστυνομία θα είχε επιδοθεί, όπως κάνει συνήθως, σε έναν πόλεμο χαρακτήρα, προσδίδοντας χαρακτηριστικά μεγάλου εγκληματία στο νεκρό για να αντιστρέψει την κατάσταση με ψευδείς ισχυρισμούς, μία πάγια τακτική που συμβαίνει σε κάθε Κράτος.
Τα παράσιτα βγήκαν στους δρόμους
Τα στοιχεία συνεχώς αλλάζουν οπότε χονδρικά έχουμε χιλιάδες συλλήψεις, 2 ακόμα νεκρούς ανθρώπους, εκατοντάδες πλιάτσικα σε πολυεθνικές κι ένα φλεγόμενο αστικό τοπίο σε όλο και περισσότερες πόλεις μέσα σε ένα κλίμα ασταμάτητων διαδηλώσεων. Μπροστά σε όλη αυτή την κοινωνική δυναμική ο Μακρόν και ο κρατικός μηχανισμός απάντησε με ακόμη περισσότερη καταστολή, με τεθωρακισμένα στους δρόμους και πάνοπλους αστυνομικούς. Ενώ κατηγόρησε ευθέως τα social media για όσα γίνονται, που παίζουν μεγάλο ρόλο στη διάδοσή της πληροφορίας, προαναγγέλλοντας μέτρα λογοκρισίας, αλλά και τους γονείς με την προσταγή να κρατούν τα παιδιά τους σπίτι.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό, αφού όπως προειπώθηκε πιο πάνω, τα γαλλικά Προάστια είναι ένα καζάνι που βράζει συνεχώς. Είναι εκεί, όπου επικρατούν πολύ πιο έντονα και ποικιλοτρόπως οι ταξικές και πολιτισμικές αντιθέσεις με αρκετές/ούς μετανάστ(ρι)ες να ζούνε στο περιθώριο της πόλης του Φωτός, όπως αντίστοιχα και σε άλλα μέρη, αντιμέτωποι/ες με συνεχείς φυλετικές διακρίσεις, στοχοποιήσεις και καταστολή στις γκετοποιημένες περιοχές της μητρόπολης που προσπαθούν να επιβιώσουν. Όπως δεν είναι η πρώτη φορά μέσα στα τελευταία χρόνια που η Αστυνομία δολοφονεί εν ψυχρώ με τον ίδιο τρόπο.
Αυτή τη φορά, όμως, απέναντι στην διαρκή καταπίεση η απάντηση στους δρόμους ξέφυγε από τα όρια των περιοχών αυτών και επεκτάθηκε με πολύ πιο δυναμικά και μαζικά χαρακτηριστικά μέσα στα αστικά κέντρα, με το Κράτος να χάνει τον έλεγχο στην στρατηγική πολέμου που εξασκεί και εφαρμόζει ενάντια στα διαμαρτυρόμενα κοινωνικά πλήθη εντός αστικού ιστού. Κι αυτή η δυναμική είναι που ξεδιπλώνει διαφορετικά χαρακτηριστικά, πέρα από τις αυταπάτες, την πόλωση, τα αδιέξοδα και τα ψευτοδιλλήματα που θέτουν συνεχώς οι κάλπες και η ψευδεπίγραφη αντιπροσωπευτική δημοκρατία, χωρίς κανένα απολύτως αντίκρισμα στη ζωή των από τα κάτω. Και τίποτα δεν μπορεί να κρατήσει πίσω την κοινωνική κίνηση της οργής, της συνεχόμενης αδικίας και των δυναμικών που απελευθερώνονται και αναδημιουργούνται μέσα από αυτήν.
Μπροστά σε όλα αυτά δεν θα μπορούσαμε παρά να κάνουμε το ελάχιστο από το μετερίζι μας. Να σταθούμε αλληλέγγυοι/ες με τα εξεγερμένα πλήθη στη Γαλλία και να αναρωτηθούμε και για ανάλογες περιπτώσεις στον ελλαδικό χώρο “Πόσοι Ναέλ δεν βιντεοσκοπήθηκαν;” Πόσοι/ες ξυλοκοπούνται ή δολοφονούνται στα χέρια του Κράτους χωρίς καμία Δικαιοσύνη.
Και οι δρόμοι αποτελούν σίγουρα τη δική μας φλόγα που φωνάζουν Δικαιοσύνη για όσους/ες έφυγαν από τις σφαίρες και την ρατσιστική μεταχείριση των ένστολων εντολέων του κρατικού μηχανισμού. Αυτό είναι το νήμα που μας ενώνει.
Δεν ξεχνάμε τον Νίκο Σαμπάνη και τον Κώστα Φραγκούλη που έπεσαν νεκροί από τις σφαίρες μπάτσων με την πλήρη συγκάλυψη όλου του συστήματος της Κυριαρχίας.
Συγκέντρωση αλληλεγγύης: Δευτέρα 03/07 στις 19:00, Γαλλικό Προξενείο.
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ/ΚΑΜΙΑ
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης