Η εκδήλωση/προβολή της Τετάρτης 4/6/25 αφιερωμένη στον Χρήστο Τσουτσουβή, που έγινε στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Σχολείο ήταν τόσο μαζική όσο και πολυσυλλεκτική (και χωρίς τη συμβολή του blog katrami θα ήταν αδύνατη). Συμμετείχαν πάνω από 200 άνθρωποι του κινήματος και από αντιεξουσιαστικές/αναρχικές συλλογικότητες της πόλης. Μαζί με τους συντρόφους του Δικτύου για τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, επί 4 ώρες είδαμε και ακούσαμε καθηλωμένοι/ες γεγονότα και ιστορικές αναφορές, οι οποίες έγιναν για πρώτη φορά δημόσια εδώ στην Θεσσαλονίκη.

Σε πείσμα των καιρών, όπου το εγώ γίνεται το κέντρο αναφοράς της εφήμερης εναλλαγής προσώπων και γεγονότων ή στην καλύτερη περίπτωση η αρχή και το τέλος της κινηματικής κίνησης, η συνάντηση της Τετάρτης έφερε στο φως το νήμα που ενώνει το χθες με το σήμερα και μόνο η σεμνότητα των πρωταγωνιστών το κρατούσε σε μία απόσταση από αυτήν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Είναι το νήμα που ξεκινάει από τη μεταπολίτευση και φτάνει μέχρι σήμερα με όλες τις εκδοχές που είχε αυτή η διαδρομή. Όλα τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν και όλες οι αλλαγές που ακολουθήθηκαν, σε ό,τι τουλάχιστον μας αφορά, δεν ήταν και δεν είναι μόνο ένας βαθιά κοινωνικός αγώνας ενάντια σε κάθε καταπίεση, της οποίας το κράτος είναι ο μεγάλος παραγωγός και προαγωγός, αλλά και ένας αγώνας ενάντια στο παριστάνειν και στην φευγαλέα παρουσία.

Η ιστορία του αντιεξουσιαστικού κινήματος δεν εγγράφεται ούτε σαν ιδιοκτησία, ούτε σαν κληρονομιά, αλλά ούτε και σαν εργαλείο κανενός εγώ. Ήταν και είναι συλλογική δημιουργία που έχει τους δικούς της ρυθμούς χωρίς να σπάει σε βολικά κομμάτια και μόνον ως τέτοια μπορεί να κριθεί. Κινούμενη στον ρου της ιστορίας η αντιεξουσιαστική κριτική σκέψη προχώρα χωρίς να αρνείται τα πεπραγμένα της, αλλά και χωρίς να αντιγράφει καταθλιπτικά το παρελθόν της.

Υ.Γ. Διαθέσιμα αντίτυπα από το βιβλίο του Νίκου Κουφόπουλου “ΑΛΟΝΖΑΝΦΑΝ” που εξαντλήθηκε, θα προσπαθήσουμε να έχουμε κατά τη διάρκεια του 15ου Φεστιβάλ του Ε.Κ.Χ. Σχολείου. Σε κάθε περίπτωση, θα ανακοινωθεί από την σελίδα αυτή για τη διαθεσιμότητα τους.

Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης

Τετάρτη 04/06 στις 20:30 στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Σχολείο
Προβολή/Συζήτηση:
“Το χαμόγελο που έσβησε γελώντας στον ήχο μιας πιστολιάς”.
Ένα ντοκιμαντέρ από το “blog katrami” αφιερωμένο στη ζωή του Χρήστου Τσουτσουβή. (Περισσότερα εδώ: https://katrami.espivblogs.net/…/to-chamogelo-poy…/ )
40 χρόνια μετά: Μία αποτίμηση του τότε και του τώρα με ομιλητές αυτούς που σύρθηκαν στα δικαστήρια γι’ αυτήν την εποχή.
Μαζί μας θα είναι:
– Νώντας Σκυφτούλης, κατηγορήθηκε και απαλλάχθηκε για συμμετοχή στην “17 Νοέμβρη”
– Γιώργος Μπαλάφας, κατηγορήθηκε και απαλλάχθηκε για συμμετοχή στην “αντικρατική πάλη”
– Θόδωρος Πισιμίσης, κατηγορήθηκε και απαλλάχθηκε για συμμετοχή στον “ΕΛΑ”.

“Δεν μπορείς να διαβείς το ίδιο ποτάμι δύο φορές”
Ηράκλειτος

Η εποχή του Χρήστου Τσουτσουβή είχε όλες τις κοινωνικές και πολιτικές/κινηματικές προσλαμβάνουσες για να ακολουθήσει κανείς το δρόμο της “νομιμοποιημένης παρανομίας”.
Κάθε εποχή ανήκει στην εποχή της και οι παρακαταθήκες που αφήνει δεν είναι η συνέχεια μίας επανάληψης αλλά η συνέχεια της κριτικής σκέψης, που δεν αρνείται τον εαυτό της για ό,τι έχει πράξει.Στο ντοκιμαντέρ που είναι αφιερωμένο στη ζωή του, μιλούν αυτοί που πρέπει να μιλήσουν και που θα είναι όλοι παρόντες στην εκδήλωση.

Απο την μεριά μας στην σημερινή εποχή του τώρα, χρήσιμος είναι και ο παρακάτω μύθος:
“Ήταν μία φυλή που ζούσε μέσα στην κανονικότητά της με όλα τα γνωστά προβλήματα για την αναπαραγωγή της. Αυτή την κανονικότητα ήρθε να την διαταράξει η παρουσία ενός φιδιού που άρχισε να κυκλοφορεί την ημέρα ανάμεσά τους σφυρίζοντας, όπως κάνουν όλα τα φίδια. Οι κάτοικοι και ιδιαίτερα αυτοί που ευημερούσαν από τους κατοίκους, στην παρουσία του κι από φόβο, κατέφυγαν στον μάγο της φυλής που μόνον αυτός μιλούσε στα ζώα. Του εξηγήσαν οτι φοβούνται να κυκλοφορούν έξω γιατί νιώθουν πώς το φίδι μπορεί να τους επιτεθεί. Ανέλαβε λοιπόν να συνετίσει τον όφη και να του εξηγήσει πώς οι κάτοικοι φοβούνται μήπως τους δαγκώσει, κι αν θέλει να κυκλοφορεί ελεύθερα στους δρόμους θα πρέπει κάτι να κάνει γι’ αυτό. Τα λόγια του έπιασαν τόπο, το φίδι έδωσε τον λόγο του και έπαψε να σφυρίζει, μόνο που τώρα ξεθάρεψαν οι κάτοικοι και άρχισαν να το περιφρονούν, να το χλεβάζουν και να το κλωτσούν. Ήταν η σειρά του φιδιού να παραπονεθεί στον μάγο για την συμπεριφορά των κατοίκων. Και ο σοφός μάγος του απάντησε: εγώ εννοούσα να μην τους δαγκώσεις, δεν σου είπα να μην σφυρίζεις”

Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης