Στις 24 Ιουλίου, το κράτος σε αγαστή συνεργασία με τον Δήμο Πετρούπολης επιτέθηκε στην κατάληψη-ελεύθερο κοινωνικό χώρο του Βοτανικού Κήπου που λειτουργούσε στην περιοχή εδώ και 14 χρόνια. Μέσα σε αυτά τα 14 χρόνια, ο Βοτανικός Κήπος Πετρούπολης κατάφερε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για πραγματική κοινωνική συνεύρεση χωρίς διαμεσολαβήσεις, όντας ένας χώρος διαρκώς ανοιχτός και αντιεμπορευματικός, ένας χώρος που βάζει την αλληλεγγύη και την συνύπαρξη των ανθρώπων πάνω από τα κέρδη των λίγων κι εκλεκτών. Πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, θεατρικά εργαστήρια, αυτοοργανωμένα μαθήματα, προβολές ταινιών, συναυλίες και πολλές άλλες δραστηριότητες, πάντοτε χωρίς αντίτιμο, αυτή είναι η σφραγίδα του Βοτανικού Κήπου στην περιοχή.

Το Κράτος εμμονικά καταστέλλει κι εκκενώνει τις καταλήψεις, επιδεικνύοντας την ωμή βία της καταστολής απέναντι σε κάθε τι ελεύθερο, δημόσιο και κοινωνικό. Κάθε τι ελεύθερα προσβάσιμο που οικειοποιείται η κοινωνία χωρίς χορηγούς και στρατηγικούς επενδυτές μπαίνει στο στόχαστρο της εξουσίας, γιατί η εξουσία δεν θέλει ελεύθερους ανθρώπους, ούτε δημόσιους χώρους που να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την αμφισβήτησή της. Προτιμάει σε συνθήκες ακραίας φτωχοποίησης, ενώ τα δάση καίγονται, οι υποδομές καταρρέουν και η ζωή παίρνει τον κατήφορο, να επιτεθεί σε κάθε τι που δεν μπορεί να ελέγξει. Προτιμάει έναν κόσμο παθητικό και παραδομένο στις ορέξεις της, εύκολα χειραγωγήσιμο και πειθήνιο. Οι ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι και οι καταλήψεις από την άλλη, επιζητούν την ενεργή εμπλοκή του κόσμου, δημιουργούν άτομα ενεργητικά, ελεύθερα, αυτεξούσια και με κριτική αντίληψη.

Έτσι, λοιπόν, κι εμείς λέμε κατηγορηματικά ότι στεκόμαστε πάντοτε με την πλευρά των καταπιεσμένων και των ανθρώπων εκείνων που αντιστέκονται στην κρατική βαρβαρότητα. Η εμμονική προσκόλληση της εξουσίας στην καταστολή και τη βία, βρίσκει απέναντι έναν κόσμο με πείσμα για δημιουργία κι ελευθερία. Κάθε πόλη που στερείται τέτοιους χώρους ελευθερίας και αδιαμεσολάβητης δράσης όπως ο Βοτανικός Κήπος Πετρούπολης, καταλήγει μία πόλη νεκρή, μονοδιάστατη και παραδομένη στα κέρδη των ιδιωτών και τον έλεγχο των μπάτσων.

Στέλνουμε την αλληλεγγύη μας στον ΕΚΧ Βοτανικό Κήπο και σε κάθε κατάληψη που απειλείται με εκκένωση από τους κρατικούς ταγούς. Θα μας βρίσκουν πάντοτε απέναντί τους, γιατί τη ζωή στα άδεια κτίρια την δίνει η πολυμορφία του δικού μας κόσμου, όχι το αποστεωμένο συνάφι τους.

Καλούμε σε μικροφωνική συγκέντρωση αλληλεγγύης την Τετάρτη 26 Ιουλίου στις 8μ.μ. έξω από την Αρχιτεκτονική Σχολή (Παπαζόγλειος)

Όπως είχε αναφέρει στην ανακοίνωσή της η συνέλευση του ΕΚΧ Βοτανικός κήπος Πετρούπολης «Το τυρί είναι το Δημαρχείο στο Βοτανικό κήπο και η φάκα είναι η άλωση του άλσους Αγ. Δημητρίου, ο αποχαρακτηρισμός του και στη συνέχεια ο τεμαχισμός του».

Μία πολύ σύντομη αναδρομή στην πόλη μας, δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης πως πίσω από κάθε κίνηση καταστολής είναι η προσταγή της νεκρικής σιγής και της υποταγής. Ήταν το 2016 η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εκκένωσε 3 καταλήψεις στέγης στη Θεσσαλονίκη που φιλοξενούσαν οικογένειες προσφύγων και μεταναστών, ως απάντηση στο No Border Camp, μιας διοργάνωσης που πρότεινε δρόμους αυτοοργάνωσης, αμεσοδημοκρατίας και αγώνα για την καλυτέρευση της ζωής τους.

Μέχρι σήμερα με τις πρόσφατες εκκενώσεις καταλήψεων Terra Incognita, Βιολογικό, Mundo Nuevo από την κυβέρνηση της ΝΔ. Ενώ υπάρχουν και παλαιότερα παραδείγματα. Από τότε μέχρι σήμερα το κράτος επιβάλλει συνθήκες ασφυξίας σε κάθε τί συλλογικό και σε κάθε μορφής αμφισβήτησης. Το κτίριο του Βιολογικού «φυλάσσεται» από τις αστυνομικές δυνάμεις θυμίζοντας πως σε όσους αντιστέκονται τους περιμένει μία ευθεία βολή! Από την άλλη τα κτήρια της κατάληψης στέγης Λεωφ. Νίκης 39 και της Terra Incognita παραδίδονται στους εργολάβους, με το ΑΠΘ να παίρνει τη θέση του μεσίτη αλλά και του εγγυητή του σχεδίου εξευγενισμού μέσω της τουριστικοποίησης κάθε γειτονιάς.

Η περίπτωση του ΕΚΧ Βοτανικός κήπος Πετρούπολης

Ο ΕΚΧ Βοτανικός κήπος Πετρούπολης ενοχλούσε σε πολλά επίπεδα. Ενοχλούσε γιατί επί δεκατέσσερα (14) χρόνια αποτελούσε ένα ζωντανό παράδειγμα οργάνωσης της ζωής πέρα από τη προσταγή του κράτους και την επιβολή του κέδρους ως μονόδρομο, με την ανάταξη των ελευθεριών απέναντι στον ασφυκτικό κλοιό επιτήρησης και τις δομές ανισότητας. Θεατρικές παραστάσεις, μουσικά καφενεία, βιβλιοπαρουσιάσεις, πολιτικές εκδηλώσεις, δράσεις αλληλεγγύης, φεστιβάλ, δημόσιες παρεμβάσεις. Πράγματα που αποτελούν απειλή στο κυρίαρχο και έπρεπε να σιωπάσουν.

Ταυτόχρονα ενοχλούσε γιατί η ύπαρξή του απειλούσε κάθε απόπειρα άλωσης του άλσους Αγ. Δημητρίου. Και ας σταθούμε λίγο εδώ μιας και η εκκένωση της κατάληψης βοτανικού έγινε εν μέσω ανεξέλεγκτων πυρκαγιών. Και είναι οι συμβολισμοί μερικές φορές διαβολικοί. Η διαχείριση των δασών και του πρασίνου δεν έχει ξεφύγει από την ιδεολογία της ανάπτυξης όπως αυτή έχει αποτυπωθεί σε κάθε σχέδιο που αφορά τους φυσικούς πόρους και τα κοινωνικά αγαθά. Τα πάντα αποτελούν εμπόρευμα, τεμαχίζονται και παίρνουν ένα καρτελάκι με τιμή. Για μία ακόμη χρονιά οι φωτιές αναδεικνύουν το μοναδικό αφήγημα των επιτελαρχών του νεοφιλελευθερισμού: εκκένωση οικισμών, με ξύλο αν χρειαστεί, και απαγόρευση κυκλοφορίας. Δεν έχει γίνει καμία πρόβλεψη ενίσχυσης πυροσβεστικών σωμάτων με προσωπικό, οχήματα, μέτρα προστασίας· παρά μόνο σωμάτων ασφαλείας για τη διαχείριση κρίσεων. Και ένα ξεροκόμματο, 534ευρώ αυτή τη φορά, για την απόσπαση της συναίνεσης στο έγκλημα. Γιατί όλα έχουν μία τιμή. Ας καίγονται ανενόχλητα όλα, μέχρι να τακτοποιηθούν οι χρήσεις γης (ανεμογεννήτριες, επιχειρηματικά πάρκα, τουριστική ανάπτυξη) και μετά ίσως εκπλαγούμε από το ζήλο για την προστασία του πρασίνου (δασικού, περιαστικού, αστικού).

Στην περίπτωση του βοτανικού κήπου λοιπόν ικανή συνθήκη για αυτό ήταν ο αποχαρακτηρισμός δασικής έκτασης και την υλοποίησε το περιβαλλοντοκτόνο σχέδιο του χατζηδάκη με τόση σαφήνεια (Άρθρο 132) που δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Αναγκαία συνθήκη όμως ήταν η καταστολή με την εκκένωση της κατάληψης βοτανικού ως ένας πυρήνας ευθείας αμφισβήτησης στο δόγμα της ανάπτυξης που απειλεί άμεσα τη ζωή. Και το ίδιο μοτίβο όλες οι επιθέσεις. Ικανή συνθήκη οι fast truck νομοθεσίες (περιβάλλον, παιδεία, εργασία), αναγκαία συνθήκη η καταστολή κάθε μορφής αντίστασης.

Η απάντησή μας

Σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση η απάντησή μας δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι απλά αντανακλαστική διεκπεραιώνοντας την αλληλεγγύη. Αλλά βαθιά ανανεωτική με τη δημιουργία πυρήνων αντιεξουσιακής συνείδησης παντού.

– Πυρήνες σε κάθε γειτονιά, σχολείο, πανεπιστήμιο, χώρο δουλειάς

– Αντιεξουσίας ως δρόμο ισότητας, ελευθερίας και αξιοπρέπειας

– Συνείδησης ως συλλογικό έργο μιας αντιεξουσιαστικής παιδείας και ηθικής

Απέναντι στην καταστολή θα απαντήσουμε και θα αντισταθούμε με όλες τις δυνάμεις για να υπερασπιστούμε στις δομές μας ως εδάφη ελευθερίας απέναντι στις συνθήκες ασφυξίας που επιβάλλονται.

Την ίδια στιγμή όμως θα σπείρουμε το σπόρο της αμφισβήτησης σε κάθε γωνιά και με κάθε τρόπο. Και θα συναντηθούν αυτές οι κινήσεις της κοινωνίας σε τροχιά σύγκρουσης απέναντι στην εξουσία.

Δεκατέσσερα χρόνια τώρα η κατάληψη Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Βοτανικός Κήπος Πετρούπολης αποτελεί έναν ζωντανό χώρο ανοιχτό προς την κοινωνία, ο οποίος μέσω της συλλογικοποίησης και της αυτοοργάνωσης παράγει μεγάλο κοινωνικό έργο δημιουργώντας μια μεγάλη ανάσα ελευθερίας στον γενικευμένο ζόφο της πόλης.

Δεκατέσσερα χρόνια τώρα αποτελεί έναν χώρο συνάντησης από και για την κοινωνία, που προτάσσει την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια και την αντίσταση. Σήμερα το πρωί(24/07) οι κρατικές αρχές και η εξουσία εκκένωσαν τον Βοτανικό Κήπο Πετρούπολης, δείχνοντας για μια ακόμη φορά τον προκλητικό τρόπο λειτουργίας του κράτους και των ιδιωτών, οι οποίοι θεωρούν πως οι αυτόοργανωμένοι και δημόσιοι χώροι αποτελούν δημόσια απειλή για τα ιδιωτικά τους συμφέροντα και τα προσωπικά τους σχέδια.

Την ώρα που η χώρα καίγεται, το κράτος επιλέγει να καταστείλει καθετί ελεύθερο δημόσιο και κοινωνικό, ως μια ακόμη προσπάθεια εντατικοποίησης των ζώων μας και εξευγενισμού της κοινωνίας. Η λυσσαλέα επίθεση του κράτους στους ελεύθερους κοινωνικούς χώρους και τις καταλήψεις στοχεύει στην καταστολή κάθε τι συλλογικού, δημιουργικού και ζωντανού, κάθε τι δηλαδή που διαφέρει απο το κυρίαρχο φαντασιακό μίας πόλης-πρότυπο στην οποία κυριαρχεί η εμπορευματοποίηση και η ιδιώτευση της ψυχαγωγίας, της διασκέδασης και άλλων πτυχών της καθημερινής ζωής.

Αυτήν την στιγμή οι προσταγές του κράτους είναι να μείνουμε μέσα στα σπίτια μας απαγορεύοντας την πρόσβαση σε πάρκα και το μόνο σχέδιο που υπάρχει είναι η εκκένωση με αποτέλεσμα χιλιάδες καμένα στρέμματα σπιτιών, δασών και ζώων. Μπροστά στην συρρίκνωση του δημοσίου χώρου, στην καταστολή, στον εξευγενισμό του κέντρου, στην τουριστικοποίηση και στην εξαθλίωση των ζώων μας εμείς απαντάμε συλλογικά: η πόλη φαντάζει ζωντανή μόνο με ελεύθερους κοινωνικούς χώρους σε κάθε γειτονιά και συλλογικοποίηση των αναγκών μας.

Να επανοικειοποιηθούμε ξανά τους δημόσιους χώρους και να δημιουργούμε μέρη που αποτελούν σημεία αντίστασης, ζύμωσης και ελεύθερης έκφρασης. Να γκρεμίσουμε το όνειρο του κράτους και του κάθε ιδιώτη που θέλει να τσιμεντώσει τα πάρκα και να κλειδώσει τις πλατείες.

Η κατάληψη του βοτανικου κήπου είναι η πρόταση της κοινωνίας απέναντι στην εξουσία και τον θεό του κέρδους που θέλει ανθρώπους σιωπηλούς και υπάκουους στην καπιταλιστική λαίλαπα. Η εκκένωση της εν μέσω πυρκαγιών κάνει το μήνυμα ξεκάθαρο: Τα δάση είτε θα καίγονται είτε θα επενδύονται.

Κάλεσμα σε Μικροφωνική/Συγκέντρωση ως ένδειξη αλληλεγγύης στον ΕΚΧ Βοτανικό Κήπο Πετρούπολης:

Τρίτη 25/07, Τσιμισκή με Ναυαρίνου στις 19.00