Νίκος Κουφόπουλος
Κάθε δεύτερη Κυριακή, εδώ στη Βαβυλωνία,
νέα έχουμε για εσάς, έμμετρα και ίσως… αστεία(;)
Γεια σας και παλι φιλοι μου. Παλι εδώ μαζι σας.
Νεα εχω σημερα πολλα προς ενημερωση σας.
Απ’ το χρηματιστηριο, τα νεα είναι χαλια.
Πεσαν΄πολύ οι μετοχες. Αυτό μου το ειπε η Βαλια.
Μια φιλη μου απ΄τα παλια, μην παει αλλου ο νους σας.
Α, μην ξεχασω, νέο καλο εχω για τον παππου σας:
Βρεθηκε λεει το φαρμακο για την αθανασια.
Πειτε το αυτό και στη γιαγια, πειτε το και στη θεια.
Χρονια θα ζουμε ολοι πολλα. Κάθενας οσο θελει.
αρκει μονο μια κουταλια μες στον καφε μας μελι.
Μα θα μου πειτε, τι καφες θα είναι αυτος με μελι;
Ενταξει, αν δε γουσταρετε, εμενα… δε με μέλλει.
Του σπονσορα παραγγελια ηταν το παραπανω.
Μελι παράγει βλεπετε. Και εγω τι άλλο να κανω;
Εδώ την άλλη την κυνηγούν –μας τραγουδαει- οι… μελισσες.
Και εσυ που… δεν την θελησες (Χαχαχαχα…).
Πλακα εχουν οι «εντεχνοι». Γραφουνε ό,τι να ναι.
Αρκει η ριμα να τους βγει. Και ολο καποιοι… τσιμπανε.
Κατσε ρε κοριτσακι μου, να καταλαβω θελω,
Καλοπροαίρετα ρωτω. Πες, κι εγω… πιστευω:
Eχεις μελίσσια; Εισαι βοσκος; Βρεθηκες σε λιβαδια;
Σε δασος αγριο ξαφνικά σε βρηκαν αγρια… βράδια;
Και αντε, στην πεσαν μελισσες.
Το… «κι εσυ που δεν με θελησες»;
Πού διαολο κολλαει;
Χμ… Οκ… Καταλαβα… Αν εχει φραγκα… παει…
Παμε και στα πολιτικα, τα τρεχοντα να δουμε:
Σιγουρα τον ανασχηματισμο, μπροστα μας θα τον βρουμε.
Θα αλλαξουνε οι υπουργοι. Ο ενας με τον άλλο.
Ρε μηπως επρεπε κι εγω για βουλευτης να βαλω;
Θα ημουνα τωρα στη βουλη, θα ελεγα μαλακιες,
αντι να καθομαι εδώ να γραφω ιστοριες.
Την πατησα. Μου ελαχε αναρχικος να γινω.
Τωρα χωρις αξιωματα να δω τι θα απογινω.
Όμως το χρονο σας μην τρωω, με τα δικα μου άλλο.
Παμε στα νεα γρηγορα. Νέο εχω μεγαλο:
Χωρισε, ειπαν, ο Κλουνει. Εγω δεν το πιστευω.
Μαλλον θα είναι κουτσομπολια. Τα ακουω και αγριευω.
Ελπιζω να είναι ψεματα. Στα δυσκολα που ζουμε,
να μη μας βρει τετοιο κακο. Άλλο πια δε μπορουμε.
Νεα και αλλα εχουμε εν ταχει για να να δουμε.
Βλεπετε, αναγνωστες μας, κανουμε ό,τι μπορουμε,
ώστε εσεις και μονο εσεις, από τους αλλους πρωτοι
να ξερετε τι γινεται σε ολη την Ευρωπη:
Τροχαιο εγινε ατυχημα, προχθες θανατηφορο.
Τρακαρε ένα γιωτα χι με ένα βυτιοφορο.
Σκοτωθηκαν οι οδηγοι, και αλλοι δυο ακομα.
Και άλλος ενας δυστυχως, είναι τωρα σε κωμα.
Τα Zωδια τωρα φιλοι μου, φουλ ενημερωμενα.
Ξερω τα αστρα να κοιτω, κι αυτά μιλουν σε μενα.
Και τα βιβλια των σοφων όλα εχω διαβασει,
γι΄αυτό οποιος με εμπιστευθει σιγουρα δεν θα χασει.
Οι Λεοντες με τους Σκορπιους, ταιριαζουν μια χαρουλα.
Και οι Τοξοτες σιγουρα καλη είναι παρεουλα.
Οι Διδυμοι ας προσεξουνε, σε περιπετειες μπαινουν.
Τα χερια τους οι Αιγόκεροι προβλεπω να τους δενουν.
Λυση θα βρουνε οι Ιχθυς σε ό,τι τους αγχωνει.
και οσοι δεν μπορεσουνε, ας μην σκεφτουν αγχονη.
Οποιος μια λυση μονο δει, σιγουρα είναι απατη.
Το καλο το παλικαρι, ξερει κι άλλο μονοπατι.
Ξερω κι άλλες παροιμιες, γνωμικα και τετοια κολπα.
Θα σας ριξω κανα δυο, και μετα θα παω βολτα:
Aβρακος βρακι δεν ειχε, το βαλε και χεστηκε.
Ο μαλακας παλι ηρθε. Μονος του καλεστηκε.
΄Νταξει αυτό με το μαλακα, το εβγαλα απ΄το μυαλο μου.
Εχω υπ΄οψιν μου όμως έναν, καποιον παλιο γνωστο μου.
Σιγουρα θα συμφωνειτε και εσεις αναμφιβολως
πως οσο ανεβαινει η μαιμου, της φαινεται ο κωλος.
Όμως με τουτα και με αυτά, η ωρα εχει περασει,
στο καφενειο παω ευθυς, να φαω γλυκο κερασι.
Γλυκο ωραιο του κουταλιου, το φτιαχνει η κυρα-Λενη,
και οποιος φαει από αυτό, ποτε του δεν πεθαινει.
Τωρα ομορφα στιχακια, βαζω προς απολαυση σας,
και ποτακι πινω ένα, στη υγεια τη δικη σας:
Ένα τραγούδι…. πονηρό
Λέω να γράψω ένα τραγούδι… «μορφωμένο»,
με λέξεις άγνωστες. Με έννοιες υψηλές.
Ούτε και εγώ τι λέω να μην καταλαβαίνω.
Γελώντας να μου λένε οι φίλοι: Mα τι λες;
Μετά θα βάλω μουσική πολύ «ψαγμένη».
Ακόρντα δύσκολα. Ένατες και μπεμόλ.
Ρυθμό ζεϊμπέκικο με ηλεκτρικές κιθάρες,
και θα τελειώνει με κλαρινα… rock end roll.
Θα είναι της μόδας, εναλλακτικό, και βάλε.
Με νότες πράσινες, κουπλέ οικολογικό.
Και ‘κάνα δυο τσιτάτα απ’ τον Μπακούνιν,
να έχει και κάτι μέσα του, επαναστατικό.
Σε συναυλίες στα νταμάρια θα γυρνάω
και θα δακρύζω, άμα λάχει, στη σκηνή.
Θα είμαι θλιμμένος όσο πρέπει. Αυτά τα ξέρω.
Μου τα έχουν μάθει κάτι φίλοι ηθοποιοί.
Στην τηλεόραση θα βγαίνω κάπως σπάνια,
σε εκπομπές με καλεσμένους σοβαρούς.
Θα πίνουμε ίσως καμιά φορά σαμπάνια,
μα θα βρίζουμε τους άθλιους αστούς.
Θα έχω λεφτά, σπίτι καλό και αμάξι φίνο,
και γκομενάκια θα χτυπάω στη σειρά.
Και κάπου-κάπου θα πηγαίνω στα Εξάρχεια.
Αναρχικός είμαι στο βάθος ρε παιδιά…
Υ.Γ. Εδώ Ελεύθερα Εξάρχεια…
nikos1789@gmail.com
