Παρασκευή 20/12 | 19:30 στο Κινηματικό Βιβλιοπωλείο Λούθιο
ΟΥΤΕ ΕΘΝΙΚΟΣ ΟΥΤΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ-ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΣ
Το αιμοσταγές καθεστώς του Μπασάρ αλ-Άσαντ αποτελεί παρελθόν. Μόλις αυτό απώλεσε την υποστήριξη του Ιράν και της Ρωσίας, οι από αέρος επιθέσεις της οποίας γλίτωσαν τόσες και τόσες φορές την κυβέρνησή του, δεν βρέθηκε ούτε ένας Σύριος να το υπερασπιστεί. Τα δικαιολογημένα πανηγύρια για την πτώση του δικτάτορα που φυλάκισε, βασάνισε, σκότωσε κάθε λογής αντιφρονούντες και δημιούργησε το μεγαλύτερο προσφυγικό ρεύμα μετά τον Β’ΠΠ, τα οποία έλαβαν χώρα τόσο στη Δαμασκό όσο και σε πολλές πόλεις της Δύσης, έδωσαν τη θέση τους στην αβεβαιότητα μπροστά στο τι πρόκειται να επακολουθήσει.
Ο πρώτος παράγοντας αμηχανίας αφορά στον φορέα του πραξικοπήματος. Η τζιχαντιστική οργάνωση Hayʼat Tahrir al-Sham (HTS), φρεσκαρισμένη έκδοση του μετώπου al-Nusra, το οποίο με τη σειρά του υπήρξε παρακλάδι της γνωστής σε όλους al-Qaeda, μπορεί να έχει αλλάξει προβειά και να δείχνει μια διαφορετική εικόνα ως προς την αισθητική και τον τρόπο απεύθυνσης σε σχέση με τα άλλα μορφώματα, παρόλα αυτά, δεν ξεγελά κανέναν. Όσο η ίδρυση ενός θεοκρατικού καθεστώτος είναι στο προσκήνιο σε μια χώρα με τόσες πολλές εθνοτικές και θρησκευτικές κοινότητες τόσο οι διώξεις πληθυσμών και η δια της βίας επιβολή του ενός έναντι των υπολοίπων, δεν θα αφήσουν τον συριακό λαό να ανασάνει.
Ο δεύτερος παράγοντας αμηχανίας αφορά τους χειρισμούς των κρατών της Δύσης σε ό,τι έχει να κάνει με τους πρόσφυγες. Η πίεση που δέχονται οι κυβερνήσεις από την ακροδεξιά ατζέντα δείχνει πως δεν θα χάσουν την ευκαιρία να εκδικηθούν για ακόμα μια φορά τους πρόσφυγες, εργαλειοποιώντας την πτώση του καθεστώτος. Απέναντι σε κάτι τέτοιο οφείλουμε να είμαστε σε ετοιμότητα για να απαιτήσουμε την ελεύθερη κυκλοφορία για όλους, την απρόσκοπτη δυνατότητά τους να ταξιδέψουν στη Συρία, αλλά ταυτόχρονα, να μπορούν, όποτε το θελήσουν, να επιστρέψουν στις χώρες όπου έχουν περάσει δέκα και πλέον χρόνια.
Ο τρίτος παράγοντας αμηχανίας σχετίζεται με τη μεγάλης ισχύος επίθεση που έχει εξαπολύσει το Ισραήλ στα νότια σύνορα της χώρας. Με τη δικαιολογία πως θέλει να δημιουργήσει μια «αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη», βομβαρδίζει ανηλεώς την περιοχή και αναπτύσσει δυνάμεις σε πόλεις και χωριά που βρίσκονται μια ανάσα από τη Δαμασκό.
Ο τέταρτος παράγοντας αμηχανίας, αλλά και ταυτόχρονα η αιτία για μαζική επαγρύπνηση, είναι η επέλαση των συμμοριών που χρηματοδοτούνται και εκπαιδεύονται από το τουρκικό κράτος στην Βορειοανατολική Συρία. Ο Συριακός Εθνικός Στρατός (SNA), οι μαχητές του οποίου φαίνονται στα βίντεο που κυκλοφορούν να φέρουν διακριτικά τόσο της Τουρκίας όσο και του Daesh, έχει καταλάβει ήδη το Μανμπίτζ και ετοιμάζεται να επιτεθεί στο Κομπάνι. Βομβαρδίζουν, κρατούν άμαχους ως αιχμαλώτους, επιτίθονται σε νοσοκομεία και έχουν κόψει το ρεύμα σε μια πολύ μεγάλη έκταση. Πρόκειται για εδάφη που εδώ και δέκα χρόνια έχουν απελευθερωθεί από τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) μετά από έναν μεγάλο φόρο αίματος του κουρδικού λαού στη μάχη απέναντι στον ISIS, και εκτός των άλλων φιλοξενούν και χιλιάδες εκτοπισμένους από το Αφρίν και άλλες πόλεις οι οποίοι έχουν υπάρξει ήδη μια φορά ξεριζωμένοι.
Η εμπλοκή του τουρκικού κράτους στον συριακό εμφύλιο ήταν και είναι προσανατολισμένη σε μια γενοκτονική πολιτική εξόντωσης των κουρδικών κοινοτήτων της Βόρειας Συρίας. Μετά την επέμβασή του στο Αφρίν τo 2018 ακολούθησε η γενικευμένη επίθεση εναντίον της Ροζάβα, όμως οι SDF κατάφεραν να κρατήσουν τις θέσεις τους και από τότε έχουν εξασφαλίσει την ειρήνη και την ασφάλεια για τον λαό. Η δημοκρατική, φεμινιστική και οικολογική επανάσταση της Ροζάβα παρά τις επιθέσεις από το καθεστώς Άσαντ, τον ISIS και το τουρκικό κράτος, συνήθιζε να βάζει πάντα μπροστά τις αξίες της κοινότητας και του πλουραλισμού μέσα σε έναν από τους αγριότερους πολέμους των τελευταίων ετών. Οι αιματοβαμμένες μιλιταριστικές στρατηγικές των κρατών και των οικονομικών τους συμμάχων είναι η βασικότερη απειλή για τη Ροζάβα, αλλά και για κάθε δημοκρατική πολιτική προοπτική όπου κι αν εκδηλώνεται.
«Ούτε εθνικός ούτε θησκευτικός-Πόλεμος κοινωνικός αντικρατικός»: Είναι ένα σύνθημα που βρίσκει την εφαρμογή του, λέξη προς λέξη, στη Βορειοανατολική Συρία, στην περιοχή της Ροζάβα. Στην αυγή κάθε απόπειρας σφαγής του κουρδικού λαού τα δυτικά μέσα επαναφέρουν συνεχώς την προοπτική ίδρυσης ενός κουρδικού κράτους. Δεν χόρτασαν από το ρόλο των Εθνών-Κρατών στην περιοχή. Όμως, όπως ενημερώνουν οι δυνάμεις του SDF, του (YPG/YPJ), καθώς και το σύνολο της αυτόνομης θέσμισης της Ροζάβα, είναι ενάντια σε αυτή την προοπτική, γιατί πολύ απλά είναι ενάντια στο κόσμο των Εθνών-Κρατών εν γένει. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η ενίσχυση της αυτονομίας της Ροζάβα μέσα από τον συνομοσπονδισμό, την άμεση δημοκρατία, την αντιπατριαρχία. Αυτό προτείνουν σαν κοινωνικό σύστημα για όλη τη Συρία ακόμη και για περιοχές του Ιράκ και με έναν τέτοιον τρόπο αίρονται όλες οι θρησκευτικές και εθνικές αντιπαλότητες στην ευρύτερη περιοχή.
Οι πόλεμοι δεν ανήκουν μονάχα στο παρελθόν, οι πόλεμοι είναι το παρόν και το μέλλον μας όσο η συγκρότηση των κοινωνιών σε Έθνη-Κράτη και η καπιταλιστική διάρθρωση της οικονομίας παραμένουν ακλόνητες αξίες. Το αιματοκύλισμα του ουκρανικού λαού που βρέθηκε ανάμεσα στις συμπληγάδες του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας δεν ήταν αρκετό για τις κοινωνίες μας ώστε να βγουν για λίγο από τη βιτρίνα της κατανάλωσης, της ψευδούς «ανάπτυξης» και της «ευημερίας» και να δουν τι πραγματικά επαπειλείται. Δεν έφτασε φυσικά ούτε η ισοπέδωση της Γάζας και τα εγκλήματα σε βάρος του λαού της Παλαιστίνης. Μετά από μια ακόμη εισβολή του Ισραήλ, αυτή τη φορά στον Λίβανο, τις εξελίξεις στη Συρία και την τουρκική επιθετικότητα στα βορειοανατολικά της χώρας, είναι ξεκάθαρο πως μια πιο γενικευμένη σύρραξη είναι πιο κοντά από ποτέ και καθήκον μας είναι να πάρουμε θέση. Να συγκροτήσουμε μια ασπίδα αλληλεγγύης για τους λαούς και τις τοπικές κοινότητες που απειλούνται.
Υπάρχει εναλλακτική για τη συνύπαρξη των λαών, την ανεκτικότητα και τη δίκαιη συμβίωση.
Νίκη στον Δημοκρατικό Συνομοσπονδισμό!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΡΟΖΑΒΑ
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
